নামঘোষা
|| নিন্দা ||
নাৰায়ণ হেন ইটো শবদ আছয় মুখে
বশৱৰ্ত্তী বচনো আছয়।
তথাপি অদ্ভূত কিনো ঘোৰ নৰকত মজি
মলমতি মনুষ্য মৰয়।।৪২৷।৷
তৰ্কশাস্ত্ৰ মহাব্যাঘি তাহান নিপুণ পতি
তাৰ শিষ্য ভৈল পুত্ৰপ্ৰায়।
সংসাৰ বনত পশি পতি পুত্ৰ সমন্বিতে
উপনিষদ ধেনু ধৰি খায়।।৪৩৷৷
সৰ্ব্বঞ্ৰুতি শিৰোৰত্ন ভাগৱত বনমাজে
হৰিনাম সিংহ প্ৰকাশয়।
তাৰ মহাঞধ্বনি শুনি নিজ পৰিবাৰ সমে
ত্ৰ্কব্যাস্ী পলায় হুয়া ভয়।।৪৪৷৷
স্মৰহু গোৱিন্দ মূঢ় বোলহু গোৱিন্দ মূঢ়
ভজহু গোৱিন্দ সৰ্ব্বক্ষণে।
মৰণ সন্নিতে পাইলে গোৱিন্দেসে ৰাখিবন্ত
নৰাখিবে ‘ডুকৃঞ্কৰণে’।।৪৫৷৷
ইশ্বৰ কৃষ্ণক যিটো অন্য দেৱতাৰ সম
বোলয় অধম মূঢ়মতি।
চৌৰাশী নৰক ভুঞ্জি পাপৰ যোনিত সিটো
অৱশ্যে হুইবেক উতপতি।।৪৬।৷
মায়া আদি কৰি যত সমস্তে জগত জড়
কৃষ্ণেসে চৈতন্য আত্মা শুদ্ধ।
চৈতন্য কৃষ্ণক এড়ি জড়ক ভজিয়া মৰে
কিনো লোক অধম মুগুধ।৷৪৭৷৷
তপ জপ তীৰ্থ ব্ৰত যাগ যোগ যজ্ঞ দান
কাকো নুসুমৰে মৃত্যুবেলা
মৰন্তাজনক বেঢ়ি বোলে সৰে ৰাম বোলা
হেন নাম এতিক্ষণে হেলা।।৪৮৷৷
পৰলোক সময়ৰ বান্ধৱ হৰিৰ নাম
সৱ এড়ি যিহেতু সুমৰে।
এতিক্ষণে কি কাৰণে হেনয় হৰিৰ নাম
মলমতি নৰে নুসুমৰে।।৪৯৷৷
দুৰ্ঘোৰ সংসাৰ ইটো ব্যাধিৰ ওুষধ মহা
তেজি হৰিনামক সম্প্ৰতি।
কমন উপায়ে আন পণ্ডিতসকলে আৱে
লভিবেক আপুন মুকুতি।।৫০৷৷
লভিয়া মনুষ্যতনু যিসৱ পণ্ডিত নৰে
নসাধিলে গতি আপুনাৰ।
কৌটি জনমক লাগি সংসাৰ সাগৰে মজি
ফুৰিবেক ভুঞ্জিয়া নিকাৰ।।৫১৷৷
গোৱিন্দক নৰাধিয়া কোন কালে কদাচিত
সুখী হুয়া আছে কোনজন।
হেন শিক্ষা মনে ধৰি ডাউকে বোলয় সদা
‘কো ৱা কো ৱা’ ক্লু-বাক্য বচন।।৫২৷৷
শঙ্কৰেসে শুদ্ধমত ইশ্বৰ ভক্তিৰ তত্ত্
প্ৰচাৰিলা শাস্ত্ৰসাৰ জানি।
তাহাঙ্ক নজানি মূঢ়ে জীৱিকাৰ অৰ্থে ফুৰে
আপুনাৰ মহত্ত্ব বখানি।।৫৩৷
শঙ্কৰে সংশয় ছেদি শাস্ত্ৰৰ তত্বক ভেদি
প্ৰচাৰিলা কৃষ্ণৰ ভকতি।
তাঙ্ক এৰি কি কাৰণে আনক বোলয় গুৰু
কিনো লোক মহামূঢ়মতি।।৫৪৷৷
‘নজানে শাস্ত্ৰৰ নয় যেহি আসে তাকে কয়
ছেদিবাক নপাৰে সংশয়।
গুৰু বোলাই তথাপিতো ফুৰয় লোকৰ মাজে
মান্য-সতকাৰ খুজি লয়।।৫৫৷৷
বচনে কেৱলে মাত্ৰ হৰিত শৰণ লয়
চিত্তে আন দেৱক ভজয়।
জানিবাহা কদাচিতো সিদ্ধি সিটো নলভয়
হৰি তাৰ সন্তোষ নহয়।।৫৬।৷
আগম নিগম তৰ্ক পুৰাণ ভাৰত যত
ইতিহাস তন্ত্ৰমন্ত্ৰচয়।
হে হৰি তোমাতেসে খেলাৱে কেৱলে বাদ
তোহ্মাৰ তত্বক নজানয়।।৫৭৷৷
এশ্বৰ্য্য ভোগৰ মদে মত্ত হুয়া ইশ্বৰত
পৰাজ্ুখ ভৈল যিটোজন।
যেন জীৰ্ণ গাই সিটো দুৰ্ঘোৰ সংসাৰ মহা-
পন্কে পৰি হোৱয় মগন।।৫৮৷৷
হৰিনাম ধ্বজ কৰি বেদপন্থ পৰিহৰি
ফুৰে আতি পাষণ্ডসকল।
ইহ পৰলোকে জনষ্ট হুয়া পেট পুষি মাত্ৰ
ফুৰে আতি পৰম নিষ্খল।।৫৯৷৷