এই শ্লোকসমূহত মহাভাগৱত শাস্ত্ৰৰ গুৰুত্ব আৰু ভক্তিৰ মহিমা বৰ্ণনা কৰা হৈছে। নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক কৃষ্ণকথাৰ প্ৰচাৰৰ উপদেশ দিছে। অসমীয়াত ইয়াৰ অৰ্থ আৰু ব্যাখ্যা তলত দিয়া হ’ল:
শ্লোক ৩৭:
মোৰ উপদেশ কৰা ভাগৱত শাস্ত্ৰ। প্রচাৰোক গোৱিন্দৰ গুণ-নাম মাত্র।। শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন মাত্র কৰোক নিঃশেষ। দূৰ হৌক তোহ্মাৰ মনৰ মহা ক্লেশ।।
অৰ্থ:
“মোৰ উপদেশ শুনক, ভাগৱত শাস্ত্ৰ প্ৰচাৰ কৰক। গোৱিন্দৰ গুণ-নাম মাত্ৰ প্ৰচাৰ কৰক। শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন মাত্ৰ কৰক, তাৰ দ্বাৰা আপোনাৰ মনৰ মহা ক্লেশ দূৰ হ’ব।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক কৃষ্ণৰ গুণ-নাম প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আৰু শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন কৰিবলৈ উপদেশ দিছে। ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ মানসিক অশান্তি দূৰ হ’ব।
শ্লোক ৩৮:
যদ্যপি ভকতি নৱবিধ মাধৱৰ। শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন তাতো মহা শ্রেষ্ঠতৰ।। অৰ্চ্চন বন্দন ধ্যান সমস্ততে কৰি। যশ কীৰ্ত্তনত আতি তুষ্ট হোন্ত হৰি।।
অৰ্থ:
“যদিও মাধৱৰ ভক্তি নৱবিধ, তাৰ ভিতৰত শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন মহা শ্ৰেষ্ঠ। অৰ্চ্চন, বন্দন, ধ্যান আদি সকলো কৰি, যশ কীৰ্ত্তনত হৰি অতি তুষ্ট হয়।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে ভক্তিৰ নৱবিধ পথৰ ভিতৰত শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন শ্ৰেষ্ঠ। ইয়াৰ দ্বাৰা ভগৱান হৰি তুষ্ট হয়।
শ্লোক ৩৯:
ভকতে যতেক গাৱৈ গুণ নামচয়। তাৰ মালা গান্থিয়া পিন্ধন্ত কৃপাময়।। হেন জানি ব্যাস ঋষি তুমি সৰ্ব্বজান। নিৰ্ম্মিয়োক শাস্ত্ৰ কৃষ্ণ-চৰিত্ৰ প্রধান।।
অৰ্থ:
“ভক্তসকলে যিমান গুণ-নাম গায়, তাৰ মালা গাঁথি কৃপাময়ে পিন্ধে। হে ব্যাস ঋষি, তুমি সৰ্ব্বজ্ঞ, কৃষ্ণ-চৰিত্ৰ প্ৰধান শাস্ত্ৰ নিৰ্মাণ কৰা।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক কৃষ্ণ-চৰিত্ৰ প্ৰধান শাস্ত্ৰ ৰচনা কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিছে।
শ্লোক ৪০:
যিটো বাক্যে নাই নাম কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ। উচ্ছিষ্ট গৰ্ত্ততো কৰি সিটো অপৱিত্ৰ।। কাক তুল্য কামী পুৰুষৰ তাত ৰতি। ভকতৰ নাই তাত অভিলাষ মতি।।
অৰ্থ:
“যি বাক্যত কৃষ্ণৰ নাম আৰু চৰিত্ৰ নাই, সেয়া উচ্ছিষ্ট গৰ্ত্ততকৈও অপৱিত্ৰ। কামী পুৰুষৰ তাত ৰতি, কিন্তু ভক্তৰ তাত অভিলাষ নাই।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে কৃষ্ণৰ নাম আৰু চৰিত্ৰ নথকা বাক্য অপৱিত্ৰ। ভক্তসকলে ইয়াক পছন্দ নকৰে।
শ্লোক ৪১:
যিটো বাক্যে আছৈ গুণ নাম মাধৱৰ। সিটো বাক্যে হৰৈ পাপ জনসমূহৰ।। ভকতি বিহীন জ্ঞান কৰ্ম্ম সৱে ব্যর্থ। কহিলো স্বৰূপে বেদান্তৰ তত্ত্ব অর্থ।।
অৰ্থ:
“যি বাক্যত মাধৱৰ গুণ-নাম আছে, সেই বাক্যৰ দ্বাৰা জনসমূহৰ পাপ হৰে। ভকতি বিহীন জ্ঞান আৰু কৰ্ম্ম সৱে ব্যৰ্থ। মই বেদান্তৰ তত্ত্বৰ অৰ্থ স্বৰূপে কৈছোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে কৃষ্ণৰ গুণ-নাম থকা বাক্যৰ দ্বাৰা পাপ নাশ হয়। ভকতি বিহীন জ্ঞান আৰু কৰ্ম্ম ব্যৰ্থ।
শ্লোক ৪২:
আৱে অনাদৰি জ্ঞান কৰ্ম্মক নিঃশেষ। কেৱলে দিয়োক ভকতিৰ উপদেশ।। ভকতিসি কৰে সংসাৰৰ বন্ধ নাশ। ভকতিৰ প্ৰভাৱ শুনিয়ো ঋষি ব্যাস।।
অৰ্থ:
“এতিয়া জ্ঞান আৰু কৰ্ম্মক অনাদৰ কৰি, কেৱল ভক্তিৰ উপদেশ দিয়ক। ভক্তিয়ে সংসাৰৰ বন্ধন নাশ কৰে। হে ব্যাস ঋষি, ভক্তিৰ প্ৰভাৱ শুনক।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক ভক্তিৰ উপদেশ দিবলৈ কৈছে, কিয়নো ভক্তিয়ে সংসাৰৰ বন্ধন নাশ কৰে।
শ্লোক ৪৩:
স্বধৰ্ম্মক তেজি ভজৈ কৃষ্ণক সম্প্রতি। তাত প্রেমপূর্ণ যেৱে নভৈল ভকতি।। ভৈল ভ্রষ্ট যদি বা অল্পতে গৈল প্রাণ। জানা নাহি তথাপি তাহাৰ অকল্যাণ।।
অৰ্থ:
“যিয়ে স্বধৰ্ম্ম ত্যাগ কৰি কৃষ্ণক ভজে, তাত প্ৰেমপূৰ্ণ ভক্তি নহ’লেও, যদি ভ্ৰষ্ট হয় বা অল্পতে প্ৰাণ যায়, তথাপি তাৰ অকল্যাণ নাই।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে কৃষ্ণক ভজিলে, যদিও প্ৰেমপূৰ্ণ ভক্তি নহয়, তথাপি তাৰ অকল্যাণ নাই।
শ্লোক ৪৪:
উৰ্দ্ধবাহু কৰি হেৰা কৰো অঙ্গীকাৰ। অধম জাতিতো যদি জন্ম ভৈল তাৰ।। জ্ঞানীতো কর্মীতো কৰি তথাপি অধিক। দেৱৰো বন্দনি সিটো ভকতি ৰসিক।।
অৰ্থ:
“উৰ্দ্ধবাহু কৰি মই অঙ্গীকাৰ কৰোঁ, যদিও অধম জাতিত জন্ম হয়, জ্ঞানী আৰু কৰ্মীতকৈও অধিক, দেৱতাসকলে তেওঁক বন্দনা কৰে, সেয়া ভক্তি ৰসিক।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে ভক্তি ৰসিকসকল জ্ঞানী আৰু কৰ্মীতকৈও শ্ৰেষ্ঠ।
শ্লোক ৪৫:
হেন জানি মহা বুদ্ধিমন্ত যিটো জন। ভকতিৰ অর্থে মাত্র কৰোক যতন।। কালে কৰ্ম্মে মিলাইবেক বিষয়ৰ সুখ। উপদেশী লোক হৌক কৃষ্ণক সমুখ।।
অৰ্থ:
“হেন জানি মহা বুদ্ধিমন্ত যিজনে, ভক্তিৰ অৰ্থে মাত্ৰ যত্ন কৰে। কালে-কৰ্ম্মে বিষয়ৰ সুখ মিলিব। উপদেশী লোক কৃষ্ণক সমুখত হ’ব।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে ভক্তিৰ অৰ্থে যত্ন কৰিলে কালে-কৰ্ম্মে সুখ মিলিব আৰু লোক কৃষ্ণক সমুখত হ’ব।
সাৰাংশ:
নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক কৃষ্ণকথাৰ প্ৰচাৰৰ উপদেশ দিছে। তেওঁ কৈছে যে কৃষ্ণৰ গুণ-নাম প্ৰচাৰ কৰিলে মানসিক অশান্তি দূৰ হ’ব। ভক্তিৰ নৱবিধ পথৰ ভিতৰত শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন শ্ৰেষ্ঠ। কৃষ্ণৰ নাম আৰু চৰিত্ৰ নথকা বাক্য অপৱিত্ৰ। ভক্তিয়ে সংসাৰৰ বন্ধন নাশ কৰে। ভক্তি ৰসিকসকল জ্ঞানী আৰু কৰ্মীতকৈও শ্ৰেষ্ঠ। ভক্তিৰ অৰ্থে যত্ন কৰিলে কালে-কৰ্ম্মে সুখ মিলিব।
