এই শ্লোকসমূহত নাৰদ মুনিৰ পূৰ্বজন্মৰ কাহিনী, তেওঁৰ কৃষ্ণভক্তি আৰু মহাভাগৱত শাস্ত্ৰ ৰচনাৰ প্ৰেক্ষাপট বৰ্ণনা কৰা হৈছে। অসমীয়াত ইয়াৰ অৰ্থ আৰু ব্যাখ্যা তলত দিয়া হ’ল:
শ্লোক ৪৬:
উপৰি জন্মৰ কথা শুনিয়ো আহ্মাৰ। আছিলোহো আমি দ্বিজদাসীৰ কুমাৰ।। কৃষ্ণৰ ভকত চাৰি পৰম সন্ন্যাসী। বঞ্চিলা বাৰিষা ব্ৰাহ্মণৰ ঘৰে আসি।।
অৰ্থ:
“মোৰ পূৰ্বজন্মৰ কথা শুনক। মই দ্বিজদাসীৰ পুত্ৰ আছিলোঁ। কৃষ্ণৰ ভক্ত চাৰিজন পৰম সন্ন্যাসী ব্ৰাহ্মণৰ ঘৰত বাৰিষা কালত থাকিবলৈ আহিছিল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে তেওঁৰ পূৰ্বজন্মৰ কথা কৈছে। তেওঁ দ্বিজদাসীৰ পুত্ৰ আছিল, আৰু চাৰিজন কৃষ্ণভক্ত সন্ন্যাসী তেওঁলোকৰ ঘৰত বাৰিষা কালত থাকিবলৈ আহিছিল।
শ্লোক ৪৭:
পাঞ্চ বৰিষৰ আমি অবোধ ছৱাল। পাঞ্চিলেসে ধৰো নিতে তাসম্বাৰ আল।। শুনো কৃষ্ণকথা নিতে কৰন্ত কীৰ্ত্তন। তাসম্বাৰ কৰো আৰো উচ্ছিষ্ট ভোজন।।
অৰ্থ:
“মই পাঁচ বছৰীয়া অবোধ ল’ৰা আছিলোঁ। মই সদায় তেওঁলোকৰ ওচৰত বহিছিলোঁ। তেওঁলোকে কৃষ্ণকথা শুনাইছিল আৰু কীৰ্ত্তন কৰিছিল। মই তেওঁলোকৰ উচ্ছিষ্ট ভোজন কৰিছিলোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে তেওঁৰ শিশু অৱস্থাৰ কথা কৈছে। তেওঁ সন্ন্যাসীসকলৰ ওচৰত বহি কৃষ্ণকথা শুনিছিল আৰু তেওঁলোকৰ উচ্ছিষ্ট ভোজন কৰিছিল।
শ্লোক ৪৮:
গুচাইল মনৰ মল সন্তৰ সঙ্গতি। কৃষ্ণ হেন দেৱত পড়িল মোৰ মতি।। ৰাত্রি দিনে গাইলো কেশৱৰ গুণ যশ। মনত উপজি আসৈ কৃষ্ণকথা ৰস।।
অৰ্থ:
“সন্তসকলৰ সঙ্গত মোৰ মনৰ মল গুচিল। মোৰ মন কৃষ্ণত লগিল। ৰাতি-দিনে মই কেশৱৰ গুণ-যশ গাইছিলোঁ। মনত কৃষ্ণকথাৰ ৰস উপজিছিল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে সন্ন্যাসীসকলৰ সঙ্গত তেওঁৰ মন শুদ্ধ হৈছিল আৰু তেওঁ কৃষ্ণভক্ত হৈ পৰিছিল।
শ্লোক ৪৯:
নয়নৰ ঝৰে নীৰ তনু ৰোমাঞ্চিত। ভকতৰ সঙ্গত পৱিত্ৰ ভৈল চিত্ত।। বাৰিষা বঞ্চিয়া চাৰি কৰিলা গমন। হেন দেখি মোৰ উত্ৰাৱল কৰে মন।।
অৰ্থ:
“চকুৰ পানী বৈ আছিল, শৰীৰ ৰোমাঞ্চিত হৈছিল। ভক্তসকলৰ সঙ্গত মোৰ চিত্ত পৱিত্ৰ হৈছিল। বাৰিষা কাল পাৰ হোৱাৰ পিছত তেওঁলোকে গুচি গ’ল। ইয়াত মোৰ মন উত্ৰাৱল হৈ পৰিল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৈছে যে সন্ন্যাসীসকলৰ গমনত তেওঁৰ মন ব্যথিত হৈছিল।
শ্লোক ৫০:
পাচে পাচে যাঞো কৰি কাতৰ অশেষ। গুৰুসৱ কিছু দিয়ে মোক উপদেশ৷৷ হেন বা পাতকী সংসাৰক তৰো আসি। শুনিয়া সদয় ভৈলা চাৰিয়ো সন্ন্যাসী।।
অৰ্থ:
“মই তেওঁলোকৰ পিছে পিছে গৈ কাতৰ অনুৰোধ কৰিলোঁ। গুৰুসকলে মোক কিছু উপদেশ দিলে। তেওঁলোকে ক’লে, ‘হয়তো এই পাতকী সংসাৰৰ পৰা তৰিব।’ শুনি চাৰিওজন সন্ন্যাসী সদয় হ’ল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে সন্ন্যাসীসকলৰ পিছে পিছে গৈ উপদেশ বিচাৰিছিল। তেওঁলোকে তেওঁক কৃষ্ণভক্তিৰ উপদেশ দিছিল।
শ্লোক ৫১:
উলটি ধৰিয়া মোক কৰিয়া আশ্বাস। পৰম ৰহস্য কথা কৰিলা প্রকাশ।। কহিলন্ত ঈশ্বৰ ভকতি মহাজ্ঞান। যেন অন্ধলাক দিলা দিব্য চক্ষু দান।।
অৰ্থ:
“তেওঁলোকে উভতি আহি মোক আশ্বাস দিলে আৰু পৰম ৰহস্য কথা প্ৰকাশ কৰিলে। তেওঁলোকে ঈশ্বৰ ভক্তি আৰু মহাজ্ঞানৰ কথা ক’লে, যেন অন্ধলোকক দিব্য চক্ষু দান কৰিলে।”
ব্যাখ্যা:
সন্ন্যাসীসকলে নাৰদ মুনিক ঈশ্বৰ ভক্তি আৰু মহাজ্ঞানৰ উপদেশ দিলে।
শ্লোক ৫২:
বান্ধৱ কৃষ্ণক মই ভৈলো পৰিচয়। আন দেৱধৰ্ম্মক দেখিলো মায়াময়।। আছিলন্ত বৃদ্ধা মাতৃ প্রতিপালি মোক। দংশিলেক সর্পে তেহো গৈলা পৰলোক।।
অৰ্থ:
“মই কৃষ্ণক বান্ধৱ হিচাপে চিনি পালোঁ। আন দেৱধৰ্ম্মক মায়াময় বুলি দেখিলোঁ। মোৰ বৃদ্ধা মাতৃ মোক প্ৰতিপালন কৰিছিল। সাপে তেওঁক দংশিলে আৰু তেওঁ পৰলোকগামী হ’ল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৃষ্ণক বান্ধৱ হিচাপে চিনি পালে আৰু আন দেৱধৰ্ম্মক মায়াময় বুলি উপলব্ধি কৰিলে। তেওঁৰ মাতৃৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ মন উদাস হৈ পৰিল।
শ্লোক ৫৩:
হেন দেখি আহ্মাৰ উদাস ভৈল মন। উত্তৰ দিশক লাগি কৰিলো গমন।। এৰাইলো নগৰ গ্রাম নদী নদ দেশ। ঘোৰ অৰণ্যত ভৈলো আপুনি প্রৱেশ।।
অৰ্থ:
“ইয়াত মোৰ মন উদাস হৈ পৰিল। মই উত্তৰ দিশলৈ গমন কৰিলোঁ। নগৰ, গ্ৰাম, নদী, নদ আদি এৰি ঘোৰ অৰণ্যত প্ৰৱেশ কৰিলোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে সংসাৰৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ অৰণ্যলৈ গমন কৰিলে।
শ্লোক ৫৪:
বনমধ্যে দেখিলো বিচিত্র সৰোবৰ। স্নান পান কৰি ভৈলো সুস্থ কলেৱৰ।। আসনে বসিলো শিশু অশ্বত্থৰ তলে। কৃষ্ণক চিন্তিবে লৈলো হৃদয় কমলে।।
অৰ্থ:
“বনৰ মাজত মই বিচিত্ৰ সৰোবৰ দেখিলোঁ। স্নান-পান কৰি মোৰ শৰীৰ সুস্থ হ’ল। মই অশ্বত্থ গছৰ তলত আসনত বহিলোঁ আৰু হৃদয় কমলেৰে কৃষ্ণক চিন্তা কৰিবলৈ ধৰিলোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে অৰণ্যত কৃষ্ণক ধ্যান কৰিবলৈ ল’লে।
শ্লোক ৫৫:
উপজিল প্রেম আতি দ্ৰৱ ভৈল চিত্ত। ঝৰে নয়নৰ নীৰ তনু ৰোমাঞ্চিত।। দেখিলো সাক্ষাতে মই ঈশ্বৰ মূৰ্ত্তিক। কৰন্ত প্রকাশ কোটি চন্দ্ৰতো অধিক।।
অৰ্থ:
“মোৰ হৃদয়ত প্ৰেম উপজিল, চিত্ত দ্ৰৱিত হ’ল। চকুৰ পানী বৈ আহিল, শৰীৰ ৰোমাঞ্চিত হ’ল। মই সাক্ষাতে ঈশ্বৰৰ মূৰ্তি দেখিলোঁ, যি কোটি চন্দ্ৰতকৈও অধিক প্ৰকাশমান আছিল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৃষ্ণৰ সাক্ষাৎ দৰ্শন পাই প্ৰেমত বিহ্বল হৈ পৰিল।
শ্লোক ৫৬:
আনন্দ সিন্ধুত মন মজিল আহ্মাৰ। গুচিল মনৰ মোৰ মোহ অহঙ্কাৰ। কতোক্ষণে প্রভু পাচে ভৈলা অন্তৰ্দ্ধান। কৃষ্ণক নেদেখি দুনাই দুনাই ধৰো ধ্যান।।
অৰ্থ:
“মোৰ মন আনন্দ সাগৰত মজিল। মোৰ মোহ আৰু অহঙ্কাৰ গুচিল। কিছু সময়ৰ পিছত প্ৰভু অন্তৰ্ধান হ’ল। কৃষ্ণক নেদেখি মই পুনৰ ধ্যান ধৰিলোঁ।”
ব্যাখ্যা:
কৃষ্ণৰ অন্তৰ্ধানৰ পিছত নাৰদ মুনিয়ে পুনৰ ধ্যান ধৰিলে।
শ্লোক ৫৭:
তথাপি নপাঞো লাগ মাধৱ বন্ধুক। কান্দিলো অনেক শোকশেলে ফুটে বুক।। এখনে আছিলা হৃদয়ত দেখা দিয়া। কৈক গৈলা বন্ধু বুলি ধাকুৰিলো হিয়া।।
অৰ্থ:
“তথাপি মই মাধৱ বন্ধুক নাপালোঁ। মই বহুত কান্দিলোঁ, শোকশেলে বুক ফুটিছিল। এখনে হৃদয়ত দেখা দিছিলা, ক’লৈ গ’লা বন্ধু বুলি হিয়া ধাকুৰিলোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৃষ্ণক বিচাৰি কান্দিলে।
শ্লোক ৫৮:
অনন্তৰে আকাশত শুনিলো বচন। এৰিয়োক মোক লাগি বালক ক্রন্দন।। নতু গুচে সম্যকে মনৰ মল যত। নপাইবা মোহোক দেখা আউৰ ই জন্মত।।
অৰ্থ:
“অনন্তৰে আকাশত মই বচন শুনিলোঁ, ‘মোৰ বাবে বালকৰ দৰে কান্দিবলৈ এৰা। নহ’লে মনৰ মল সম্পূৰ্ণৰূপে নুগুচে। আৰু এই জন্মত মোক দেখা নাপাবা।’”
ব্যাখ্যা:
কৃষ্ণই নাৰদ মুনিক কান্দিবলৈ এৰিবলৈ আদেশ দিলে।
শ্লোক ৫৯:
তেজিয়া নিন্দিত দাসী পুত্র কলেৱৰ। পাইবি মোৰ পাৰিষদী তনু শ্রেষ্ঠতৰ।। হৈবেক নাৰদ নাম দিব্য ৰূপধৰ। ফুৰিবি পৱিত্ৰ কৰি লোক নিৰন্তৰ।।
অৰ্থ:
“নিন্দিত দাসীপুত্ৰৰ শৰীৰ ত্যাগ কৰি, তুমি মোৰ পাৰিষদীৰ শ্ৰেষ্ঠ শৰীৰ পাবা। নাৰদ নাম হ’ব, দিব্য ৰূপধৰ হ’ব। তুমি লোকক পৱিত্ৰ কৰি ফুৰিবা।”
ব্যাখ্যা:
কৃষ্ণই নাৰদ মুনিক নাৰদ নামেৰে পাৰিষদীৰ শৰীৰ দিবলৈ আদেশ দিলে।
শ্লোক ৬০:
মোৰ নাম গুণ মাত্র কৰিয়ো কীৰ্ত্তন। পাইবি আউৰ জনমত সদা দৰিশন।। হেন শুনি ভৈল মোৰ মন উপশম। লাজ এৰি ফুৰো গাই কৃষ্ণ গুণ নাম।।
অৰ্থ:
“মোৰ নাম-গুণ মাত্ৰ কীৰ্ত্তন কৰা। আৰু জন্মত সদায় মোৰ দৰ্শন পাবা।’ হেন শুনি মোৰ মন শান্ত হ’ল। লাজ এৰি মই কৃষ্ণৰ গুণ-নাম গাই ফুৰোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে কৃষ্ণৰ আদেশ মতে কৃষ্ণকথা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ ল’লে।
শ্লোক ৬১:
কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ মই সুমৰো মনত। অনন্তৰে কাল আসি ভৈলা উপগত।। পৰিল শৰীৰ কৰ্ম্ম ছিণ্ডিলে সকলে। পাইলো পাৰিষদী তনু ভকতিৰ বলে।।
অৰ্থ:
“মই কৃষ্ণৰ চৰিত্ৰ মনত সুমৰোঁ। অনন্তৰে কাল আহি উপস্থিত হ’ল। শৰীৰ পৰিল, কৰ্ম ছিণ্ডিল। ভক্তিৰ বলেৰে মই পাৰিষদীৰ শৰীৰ পালোঁ।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ভক্তিৰ বলেৰে পাৰিষদীৰ শৰীৰ লাভ কৰিলে।
শ্লোক ৬২:
সেহি সময়ত আসি মিলিল প্রলয়। প্রৱেশিলো গৈয়া মই ব্ৰহ্মাৰ হৃদয়।। তাহানে মানস পুত্র হুয়া ভৈলো জাত। দেখা ভকতিৰ কিনো মহিমা সাক্ষাত।।
অৰ্থ:
“সেই সময়ত প্ৰলয় আহিল। মই ব্ৰহ্মাৰ হৃদয়ত প্ৰৱেশ কৰিলোঁ। তেওঁৰ মানসপুত্ৰ হৈ মই জন্ম পালোঁ। ভক্তিৰ মহিমা চোৱা।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ব্ৰহ্মাৰ মানসপুত্ৰ হৈ জন্ম ল’লে।
শ্লোক ৬৩:
ভকতিৰ প্ৰভাৱ কহন্তে অদভূত। ভৈলো অৱতাৰ মই হুয়া দাসীসুত।। মহাহৰি প্রসাদে তড়িলো ঘোৰ মায়া। হেন জানি ব্যাস জগতকে কৰা দায়া।।
অৰ্থ:
“ভক্তিৰ প্ৰভাৱ ক’বলৈ অদ্ভুত। মই দাসীপুত্ৰ হৈ অৱতাৰ হৈছিলোঁ। মহাহৰিৰ প্ৰসাদত মই ঘোৰ মায়া তৰিলোঁ। হেন জানি ব্যাস, জগতক দয়া কৰা।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক জগতক কৃষ্ণকথা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিছে।
শ্লোক ৬৪:
কৃষ্ণ গুণ নাম ধৰ্ম্ম কৰিয়ো বেকত। শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন কৰি তড়োক জগত।। এহি বুলি ভৈলা মুনি স্বর্গত প্রৱেশ।। ব্যাসো শান্ত চিত্ত ভৈলা পায়া উপদেশ।।
অৰ্থ:
“কৃষ্ণৰ গুণ-নাম ধৰ্ম্ম প্ৰকট কৰা। শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন কৰি জগত তৰক।’ এয়াই কৈ মুনি স্বৰ্গলৈ গ’ল। ব্যাস মুনিও উপদেশ পাই শান্ত চিত্ত হ’ল।”
ব্যাখ্যা:
নাৰদ মুনিয়ে ব্যাস মুনিক কৃষ্ণকথা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আদেশ দি স্বৰ্গলৈ গ’ল।
শ্লোক ৬৫:
কৃষ্ণৰ মূৰ্ত্তিক পাচে কৰিলন্ত ধ্যান। হৃদয়তে কৃষ্ণক দেখিলা বিদ্যমান।। বামপাশে মায়া দক্ষিণত ভক্তিমাৱ। দেখি ব্যাস ঋষিৰ ৰোমাঞ্চ ভৈলা গাৱ।।
অৰ্থ:
“পিছত ব্যাস মুনিয়ে কৃষ্ণৰ মূৰ্তি ধ্যান কৰিলে। হৃদয়ত কৃষ্ণক বিদ্যমান দেখিলে। বামপাশে মায়া, দক্ষিণত ভক্তি। দেখি ব্যাস ঋষিৰ শৰীৰ ৰোমাঞ্চিত হ’ল।”
ব্যাখ্যা:
ব্যাস মুনিয়ে কৃষ্ণৰ ধ্যানত মায়া আৰু ভক্তিৰ প্ৰকাশ দেখিলে।
শ্লোক ৬৬:
মায়ায়ে বান্ধন্ত ভক্তি মাতৃ মেলাৱন্ত। দুহানো মধ্যস্থ ভাৱে আছা ভগৱন্ত।। বন্ধৰ মোক্ষৰ হেতু দেখি ব্যাস ঋষি। ভাগৱত শাস্ত্র পাচে কৰিলা হৰিষি।।
অৰ্থ:
“মায়াই ভক্তিক বান্ধে, ভক্তি মাতৃ মেলাৱন্ত। দুয়োৰো মধ্যস্থ ভাৱে ভগৱন্ত আছে। বন্ধন আৰু মোক্ষৰ হেতু দেখি ব্যাস ঋষিয়ে ভাগৱত শাস্ত্ৰ ৰচনা কৰিলে।”
ব্যাখ্যা:
ব্যাস মুনিয়ে মায়া আৰু ভক্তিৰ মাজত ভগৱানৰ স্থান দেখি ভাগৱত শাস্ত্ৰ ৰচনা কৰিলে।
শ্লোক ৬৭:
পৰম ৰহস্য মহা ভকতিৰ পন্থ। শুকক পঢ়াইলা ইটো ভাগৱত গ্রন্থ।। প্রথম স্কন্ধৰ ছয় অধ্যায়ৰ তথা। গৈল ব্যাস-নাৰদ সম্বাদ ইটো কথা।।
অৰ্থ:
“পৰম ৰহস্য মহা ভক্তিৰ পথ। শুক মুনিক এই ভাগৱত গ্ৰন্থ পঢ়াই দিলে। প্ৰথম স্কন্ধৰ ছয় অধ্যায়ত ব্যাস-নাৰদ সংবাদৰ কথা আছে।”
ব্যাখ্যা:
ব্যাস মুনিয়ে শুক মুনিক ভাগৱত শাস্ত্ৰ পঢ়াই দিলে।
শ্লোক ৬৮:
শুনা সভাসদ পদ মহাভাগৱত। পুৰাণৰ সূৰ্য্য শাস্ত্র শুনিয়ো মহত।। হুয়া এক শৰণ যি জনে শুনৈ আক। পাৱৈ পৰম্পদ সুখে নিস্তৰে মায়াক।।
অৰ্থ:
“হে সভাসদ, মহাভাগৱতৰ পদ শুনক। পুৰাণৰ সূৰ্য্য শাস্ত্ৰ শুনক। যিয়ে এক শৰণ হৈ ইয়াক শুনে, তেওঁ পৰম্পদ পায় আৰু মায়াৰ পৰা তৰে।”
ব্যাখ্যা:
মহাভাগৱত শাস্ত্ৰ শুনিলে মায়াৰ পৰা তৰিব পাৰি।
শ্লোক ৬৯:
বৈকুণ্ঠৰ শাস্ত্ৰ আনি পৰম উৎসুকে। সংসাৰীক কৰি কৃপা প্রচাৰিলা শুকে।। জানি এক চিত্তে নিতে শুনা কৃষ্ণকথা। ইহেন মনুষ্য জন্ম নকৰিয়ো বৃথা’।।
অৰ্থ:
“বৈকুণ্ঠৰ শাস্ত্ৰ আনি পৰম উৎসাহেৰে শুক মুনিয়ে সংসাৰীক কৃপা কৰি প্ৰচাৰ কৰিলে। জানি এক চিত্তেৰে কৃষ্ণকথা শুনা। ইমান মনুষ্য জন্ম বৃথা নকৰিবা।”
ব্যাখ্যা:
শুক মুনিয়ে মহাভাগৱত শাস্ত্ৰ প্ৰচাৰ কৰিলে।
শ্লোক ৭০:
বিজুলী চমক যেন জীৱন অথিৰ। কৈত কেতিক্ষণে পৰে ইহেন শৰীৰ।। প্রাণবন্ধু কৃষ্ণৰ চৰণে দিয়া চিত্ত। কৃষ্ণগুণ নাম ইসে পৰলোক বিত্ত।।
অৰ্থ:
“বিজুলীৰ চমকৰ দৰে জীৱন অস্থিৰ। ক’ত, কেতিয়া এই শৰীৰ পৰে। প্ৰাণবন্ধু কৃষ্ণৰ চৰণত চিত্ত দিয়া। কৃষ্ণৰ গুণ-নামেই পৰলোকৰ বিত্ত।”
ব্যাখ্যা:
জীৱন অস্থিৰ, গতিকে কৃষ্ণৰ চৰণত চিত্ত দিব লাগে।
শ্লোক ৭১:
জানি হৰি ভকতিত তেজিয়ো আলাস। আউৰ কি মনুষ্য হুইবা এৰা ইটো আশ।। সত্বৰে-গলত বান্ধা মাধৱৰ নাম। কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে বোলা ৰাম ৰাম।।
অৰ্থ:
“জানি হৰি ভক্তিত আলস্য ত্যাগ কৰা। আৰু মনুষ্য হ’বলৈ আশা এৰা। সত্বৰে গলত মাধৱৰ নাম বান্ধা। কৃষ্ণৰ দাসে কয়, ৰাম ৰাম বোলা।”
ব্যাখ্যা:
হৰি ভক্তিত মনোনিৱেশ কৰা আৰু মাধৱৰ নাম লোৱা।
সাৰাংশ:
নাৰদ মুনিয়ে তেওঁৰ পূৰ্বজন্মৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰিছে। তেওঁ কৃষ্ণভক্তিৰ দ্বাৰা পৰিবৰ্তিত হৈ পাৰিষদীৰ শৰীৰ লাভ কৰিছিল। ব্যাস মুনিক কৃষ্ণকথা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আদেশ দি তেওঁ ভাগৱত শাস্ত্ৰ ৰচনা কৰিছিল। মহাভাগৱত শাস্ত্ৰ শুনিলে মায়াৰ পৰা তৰিব পাৰি। জীৱন অস্থিৰ, গতিকে কৃষ্ণৰ চৰণত চিত্ত দিব লাগে।