যুঁজ | |
| শ্ৰেণী (Class) | 9 (নৱম শ্ৰেণীৰ) |
| বিষয় (Subject) | অসমীয়া (Assamese) |
| কিতাপৰ নাম (Book) | সাহিত্য চয়নিকা (Sahity Sayanika) |
| উপলব্ধ | প্ৰশ্নৰ উত্তৰ (Question Answer) |
| পাঠ (Lesson – 11) | যুঁজ |
| পাঠ্যক্ৰম | (SEBA ) |
যুঁজ Class 9 Question Answer
ড° মৃণাল কলিতাৰ “যুঁজ” নামৰ গল্পটোত এজন কিশোৰৰ মানসিক সংঘাত আৰু তাৰ পৰা উত্তৰণৰ এক গভীৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰা হৈছে। গল্পটোৰ মূল চৰিত্ৰ সিদ্ধাৰ্থ, যি এক ভঙা পৰিয়ালৰ সন্তান। মাক-দেউতাকৰ অবিৰত কাজিয়া আৰু অৱশেষত বিচ্ছেদে তাৰ মনত এক গভীৰ শূন্যতা আৰু বিদ্ৰোহৰ জন্ম দিয়ে। এই অকলশৰীয়া অৱস্থাই তাক ক্ৰমান্বয়ে ভুল পথলৈ ঠেলি নিয়ে।
গল্পটোৰ আৰম্ভণি হয় স্কুলত প্ৰশান্ত নামৰ এজন সহপাঠীৰ বেগৰ পৰা টকা চুৰি হোৱা ঘটনাৰে। শিক্ষক মহেন্দ্ৰ মাষ্টৰে সিদ্ধাৰ্থক সন্দেহ কৰে আৰু তাৰ বেগৰ পৰা টকা উদ্ধাৰ কৰে। কিন্তু সিদ্ধাৰ্থই শিক্ষকৰ আগত নিজকে নিৰ্দোষী বুলি দেখুৱাবলৈ চেষ্টা কৰে। এই ঘটনাৰ পিছত তাৰ অন্তৰংগ বন্ধু নিৰ্মলে তাক অকলে লগ ধৰি চুৰিৰ কাৰণ জানিবলৈ চেষ্টা কৰে।
নিৰ্মলৰ সহানুভূতি আৰু বন্ধুত্বৰ আগত সিদ্ধাৰ্থই নিজৰ মনৰ কথা খুলি কয়। সি কেনেকৈ মাক-দেউতাকৰ কাজিয়াৰ মাজত থাকি এক অসহনীয় শৈশৱ পাৰ কৰিছিল, কেনেকৈ দেউতাকে ঘৰ এৰি গুচি গৈছিল আৰু মাকৰ পৰাও সি আৱেগিক দূৰত্ব অনুভৱ কৰিছিল— এই সকলো কথাই নিৰ্মলক জনায়। এই অকলশৰীয়া অৱস্থাতে সি এজন অসৎ পাণদোকানীৰ সংগত পৰি প্ৰথমে চিগাৰেট আৰু পিছলৈ ড্ৰাগছৰ নিচাত আসক্ত হৈ পৰে। নিচাৰ বাবেই টকাৰ প্ৰয়োজনত সি চুৰিৰ দৰে কাম কৰিবলৈ বাধ্য হয়।
গল্পটোৰ চূড়ান্ত মুহূৰ্তত, যেতিয়া নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক বিচাৰি পাণদোকানখনলৈ যায়, ড্ৰাগছ সৰবৰাহকাৰীৰ আক্ৰমণত সি আহত হয়। আহত নিৰ্মলক দেখি সিদ্ধাৰ্থৰ মনত অনুশোচনাৰ জন্ম হয় আৰু সি নিজৰ ভুল স্বীকাৰ কৰে। নিৰ্মলৰ আগত নিজৰ সকলো দুখ-যন্ত্ৰণাৰ কথা উজাৰি দি সি কান্দোনত ভাঙি পৰে।
কিন্তু গল্পটোৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ “যুঁজ”খন তেতিয়াহে পোহৰলৈ আহে, যেতিয়া নিৰ্মলে নিজৰ জটিল ৰোগৰ কথা সিদ্ধাৰ্থক জনায় আৰু কয় যে সকলোৱেই জীৱনত একোখন যুঁজ যুঁজি আছে। বন্ধুৰ এই কথাই সিদ্ধাৰ্থক এক নতুন দিশ দেখুৱায়। সি উপলব্ধি কৰে যে সমস্যাৰ পৰা পলাই যোৱাটো সমাধান নহয়, বৰঞ্চ তাৰ মুখামুখি হৈ যুঁজ দিব লাগে। গল্পটোৱে এজন কিশোৰৰ মানসিক যুঁজ আৰু বন্ধুত্বৰ শক্তিৰে সেই যুঁজত জয়ী হোৱাৰ এক গভীৰ বাৰ্তা বহন কৰিছে।
যুঁজ Class 9 Question Answer
গুৰুত্বপূৰ্ণ শব্দাৰ্থ
শব্দ | অৰ্থ |
অগ্নিশৰ্মা | অতিশয় ক্ৰোধান্বিত; খঙত একো নাই হোৱা। |
ভ্রূক্ষেপ | কেৰেপ নকৰা; আওকাণ কৰা। |
হতভম্ব | অবাক; স্তম্ভিত; কিংকৰ্তব্যবিমূঢ়। |
দায়িত্ববোধ | নিজৰ কৰ্তব্যৰ প্ৰতি থকা সচেতনতা। |
উৎসাৰিত | নিৰ্গত হোৱা; বাহিৰলৈ ওলোৱা। |
পাতনি | পাত মেলা; আৰম্ভণি; ভূমিকা। |
নিষ্প্রভ | কান্তিহীন; উজ্জ্বলতা নোহোৱা। |
যন্ত্ৰণাদগ্ধ | যন্ত্ৰণাৰে দগ্ধ হোৱা; দুখত পোৰা। |
ভিন্নমুখী | বেলেগ বেলেগ দিশলৈ যোৱা। |
অমোঘ | অব্যৰ্থ; যি কেতিয়াও বিফল নহয়। |
অমীমাংসিত | যাৰ কোনো মীমাংসা বা সমাধান হোৱা নাই। |
অন্তর্দ্বন্দ্ব | মনৰ ভিতৰত চলা সংঘাত বা যুঁজ। |
নিস্পন্দ | লৰচৰ নকৰা; স্থিৰ। |
প্ৰবঞ্চনা | ঠগ, প্ৰতাৰণা, বিশ্বাসঘাটকতা। |
দস্তাবেজ | দলিল, নথি-পত্ৰ। |
অপ্রত্যাশিত | যি আশা কৰা হোৱা নাছিল; আকস্মিক। |
পাঠভিত্তিক প্ৰশ্নাৱলী (সম্পূৰ্ণ)
ভাব-বিষয়ক
১। অতি চমুকৈ উত্তৰ লিখা :
(ক) কাৰ বেগৰ পৰা টকা চুৰ হৈছিল?
উত্তৰ: প্ৰশান্তৰ বেগৰ পৰা টকা চুৰ হৈছিল।
(খ) সিদ্ধাৰ্থহঁতৰ শ্ৰেণী শিক্ষকগৰাকীৰ নাম কি?
উত্তৰ: সিদ্ধাৰ্থহঁতৰ শ্ৰেণী শিক্ষকগৰাকীৰ নাম মহেন্দ্ৰ মাষ্টৰ।
(গ) নিৰ্মলে কাক বিচাৰি দোকানখনলৈ গৈছিল?
উত্তৰ: নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক বিচাৰি দোকানখনলৈ গৈছিল।
(ঘ) সিদ্ধাৰ্থই পেঞ্চিলবক্সত কি সাঁচি থৈছিল?
উত্তৰ: সিদ্ধাৰ্থই পেঞ্চিলবক্সত দেউতাকে দিয়া চ’কলেটৰ কাগজবোৰ সাঁচি থৈছিল।
(ঙ) নিৰ্মলে কিয় বহুদিনৰ বাবে বাহিৰলৈ যাবলগীয়া হৈছিল?
উত্তৰ: নিৰ্মলৰ দেহত এটা জটিল ৰোগ হোৱাৰ বাবে তাৰ চিকিৎসাৰ বাবে বহুদিনলৈ বাহিৰলৈ যাবলগীয়া হৈছিল।
২। তলৰ প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ দিয়া :
(ক) সিদ্ধাৰ্থই কিয় প্ৰশান্তৰ বেগৰ পৰা পইচা চুৰ কৰিছিল?
উত্তৰ: সিদ্ধাৰ্থ ড্ৰাগছৰ নিচাত আসক্ত হৈ পৰিছিল। নিচাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় ড্ৰাগছ কিনিবলৈ টকাৰ প্ৰয়োজন হোৱাত সি প্ৰশান্তৰ বেগৰ পৰা পইচা চুৰ কৰিছিল।
(খ) কি কি কাৰণত সিদ্ধাৰ্থ নিচাসক্ত হৈ পৰিছিল?
উত্তৰ: সিদ্ধাৰ্থ নিচাসক্ত হোৱাৰ মূল কাৰণ আছিল তাৰ পাৰিবাৰিক অশান্তি আৰু অকলশৰীয়া জীৱন। মাক-দেউতাকৰ মাজৰ অবিৰত কাজিয়া, বিচ্ছেদ আৰু তাৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা মানসিক শূন্যতা আৰু হতাশাই তাক ভুল পথলৈ ঠেলি দিছিল। এই সময়তে এজন অসৎ পাণদোকানীৰ সংগত পৰি সি নিচাসক্ত হৈ পৰে।
(গ) নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক বিচাৰি কিয় পাণদোকানখনলৈ গৈছিল?
উত্তৰ: নিৰ্মলে জানিছিল যে সিদ্ধাৰ্থ প্ৰায়ে সেই পাণদোকানখনলৈ যায়। স্কুলত চুৰি ঘটনাতো ধৰা পৰাৰ পিছত যেতিয়া সিদ্ধাৰ্থ এসপ্তাহ ধৰি স্কুললৈ অহা নাছিল, তেতিয়া নিৰ্মলে তাৰ বন্ধু হিচাপে তাৰ খবৰ ল’বলৈ আৰু তাৰ সমস্যাৰ বিষয়ে জানিবলৈ তাক বিচাৰি পাণদোকানখনলৈ গৈছিল।
(ঘ) সিদ্ধাৰ্থই প্ৰথমতে কিয় নিৰ্মলৰ মুখামুখি হ’ব খোজা নাছিল?
উত্তৰ: স্কুলত চুৰি কৰা ঘটনাত ধৰা পৰাৰ বাবে সিদ্ধাৰ্থৰ মনত এক অপৰাধবোধ আৰু লাজ জন্মিছিল। নিজৰ অন্তৰংগ বন্ধু নিৰ্মলৰ আগত নিজকে দোষী হিচাপে মুখ দেখুৱাবলৈ তাৰ সাহস হোৱা নাছিল। সেয়েহে, সি প্ৰথমতে নিৰ্মলৰ মুখামুখি হ’ব খোজা নাছিল।
(ঙ) নিৰ্মলৰ জটিল ৰোগৰ কথা জানি সিদ্ধাৰ্থই কি কৈছিল?
উত্তৰ: নিৰ্মলৰ জটিল ৰোগৰ কথা জানি সিদ্ধাৰ্থ হতবাক হৈ পৰিছিল। সি অনুভৱ কৰিছিল যে তাৰ বন্ধু নিৰ্মলেও এক গভীৰ যন্ত্ৰণাৰ মাজেৰে জীৱনৰ যুঁজ দি আছে। সেয়ে সি নিৰ্মলক প্ৰতিশ্ৰুতি দি কৈছিল যে নিৰ্মল তাৰ লগত শাৰীৰিকভাৱে নাথাকিলেও তাৰ মনৰ মাজত থাকি তাক সদায় ভুল পথৰ পৰা বাধা দি থাকিব।
৩। ‘তোৰ কি হৈছে, মোক ক’বই লাগিব সিদ্ধাৰ্থ’ — নিৰ্মলৰ এই কথাখিনিয়ে সিদ্ধাৰ্থক কেনেকৈ প্ৰভাৱিত কৰিছিল?
উত্তৰ: নিৰ্মলৰ এই কথাষাৰে সিদ্ধাৰ্থৰ মনত গভীৰভাৱে প্ৰভাৱ পেলাইছিল। ই এক অনুৰোধ, দাবী আৰু শাসনৰ মিশ্ৰণ আছিল। এই কথাষাৰৰ মাজেৰে সিদ্ধাৰ্থই প্ৰথমবাৰৰ বাবে কাৰোবাৰ পৰা আন্তৰিকতা আৰু মৰম অনুভৱ কৰিছিল। ইমান দিনে মনত জমা কৰি ৰখা দুখ, যন্ত্ৰণা আৰু অকলশৰীয়া বেদনাৰ বোজাটো যেন এই কথাষাৰৰ ফলত বান্ধ ভাঙি ওলাই আহিছিল। ই সিদ্ধাৰ্থক নিজৰ ভুল স্বীকাৰ কৰিবলৈ আৰু মনৰ কথা খুলি ক’বলৈ সাহস যোগাইছিল।
৪। সিদ্ধাৰ্থই কিয় নিঃসংগতাত ভুগিছিল বুজাই লিখা।
উত্তৰ: সিদ্ধাৰ্থৰ নিঃসংগতাৰ মূল কাৰণ আছিল তাৰ বিশৃংখল পাৰিবাৰিক জীৱন। সৰুৰে পৰা সি মাক-দেউতাকৰ মাজত কাজিয়া দেখি আহিছিল। দেউতাকে ঘৰ এৰি যোৱাৰ পিছত মাকৰ পৰাও সি আৱেগিক সমৰ্থন পোৱা নাছিল। এই পৰিস্থিতিত সি ঘৰখনত সম্পূৰ্ণ অকলশৰীয়া হৈ পৰিছিল। কোনো আপোন মানুহৰ পৰা মৰম, বুজনি বা সমৰ্থন নোপোৱাৰ বাবেই সি এক গভীৰ নিঃসংগতাত ভুগিছিল।
৫। নিৰ্মলে কেনেদৰে সিদ্ধাৰ্থক ভুল বাটৰ পৰা আঁতৰাই আনিছিল বিৱৰি লিখা।
উত্তৰ: নিৰ্মলে এজন প্ৰকৃত বন্ধুৰ দৰে সিদ্ধাৰ্থক ভুল পথৰ পৰা আঁতৰাই আনিছিল। সি সিদ্ধাৰ্থক দোষাৰোপ বা ঘৃণা কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তাৰ সমস্যাৰ মূল কাৰণটো বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তাৰ সহানুভূতিশীল আৰু আন্তৰিক ব্যৱহাৰে সিদ্ধাৰ্থৰ মনৰ দুৱাৰ খুলি দিছিল। আনকি ড্ৰাগছ সৰবৰাহকাৰীৰ দ্বাৰা আহত হোৱাৰ পিছতো সি সিদ্ধাৰ্থক এৰি যোৱা নাছিল, বৰঞ্চ নিজৰ ৰোগৰ কথা কৈ জীৱনৰ যুঁজৰ বিষয়ে এক নতুন উপলব্ধি দিছিল। নিৰ্মলৰ এই নিঃস্বাৰ্থ বন্ধুত্ব আৰু বুজাব পৰা ক্ষমতাৰ বাবেই সিদ্ধাৰ্থই নিজৰ ভুল উপলব্ধি কৰি সঠিক পথলৈ ঘূৰি অহাৰ সংকল্প লৈছিল।
৬। ‘তাৰ দৰে ল’ৰাৰ কথাৰ উত্তৰ দিব নোৱাৰি; অস্বস্তিকৰ মৌনতাৰ মাজত মাথোঁ ছট্ফটাবহে পাৰি’— কথাষাৰৰ অন্তর্নিহিত ভাব বিশ্লেষণ কৰা।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ জৰিয়তে গল্পকাৰে সিদ্ধাৰ্থৰ মানসিক অৱস্থাটো প্ৰকাশ কৰিছে। যেতিয়া নিৰ্মলে তাক চুৰিৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰিছিল, সিদ্ধাৰ্থৰ ওচৰত কোনো উত্তৰ নাছিল। সি জানে যে সি দোষী, কিন্তু তাৰ কাৰণবোৰ ইমান জটিল আৰু ব্যক্তিগত যে সি সহজে প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰে। শিক্ষকৰ কঠোৰ শাসনৰ সন্মুখত সি বিদ্ৰোহী হ’ব পাৰে, কিন্তু বন্ধুৰ আন্তৰিক প্ৰশ্নৰ আগত সি নিৰুপায়। এই অস্বস্তিকৰ মৌনতাৰ মাজত তাৰ অপৰাধবোধ, লাজ আৰু যন্ত্ৰণা সকলো মিলি এক অসহনীয় ছটফটনিৰ সৃষ্টি হৈছিল।
৭। ‘হাঁহিব নোৱাৰি, খেলিব নোৱাৰি, শুব নোৱাৰি-ইমানেই তীব্ৰ সেই শূন্যতাৰ ভাৰ-দুখৰ দাহন’- কথাষাৰ কাৰ বিষয়ে আৰু কিয় কোৱা হৈছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ: এই কথাষাৰ সিদ্ধাৰ্থৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে। মাক-দেউতাকৰ বিচ্ছেদ আৰু পৰিয়ালৰ পৰা মৰম-চেনেহ নোপোৱাৰ ফলত তাৰ মনত এক গভীৰ শূন্যতাৰ সৃষ্টি হৈছিল। এই শূন্যতা ইমানেই তীব্ৰ আছিল যে তাৰ জীৱনৰ পৰা হাঁহি, খেল-ধেমালি, আনকি স্বাভাৱিক টোপনিও নোহোৱা হৈ গৈছিল। এই শূন্যতাৰ ভাৰ আৰু দুখৰ দাহনে তাক ভিতৰি ভিতৰি পুৰি মাৰিছিল, যাৰ ফলত সি এক অসহনীয় মানসিক যন্ত্ৰণাত ভুগিছিল।
৮। সিদ্ধাৰ্থই কিহৰ তাড়নাত মাকৰ খাৰুযোৰ চুৰ কৰিছিল আৰু পাছত তাৰ কিয় অন্তর্দ্বন্দ্ব হৈছিল বুজাই লিখা।
উত্তৰ: সিদ্ধাৰ্থ ড্ৰাগছৰ নিচাত ইমানেই আসক্ত হৈ পৰিছিল যে নিচাৰ বাবে টকা যোগাৰ কৰিবলৈ সি মাকৰ সোণৰ খাৰুযোৰ চুৰ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল।
কিন্তু খাৰুযোৰ চুৰ কৰি পাণদোকানীজনক দিয়াৰ সময়তে সি গম পাইছিল যে সিহঁতৰ ঘৰত কাম কৰা ছোৱালীজনীক সেই চুৰিৰ বাবে পুলিচে ধৰি লৈ গৈছে। এফালে নিচাৰ প্ৰতি থকা তীব্ৰ আসক্তি আৰু আনফালে এজনী নিৰ্দোষী ছোৱালীৰ ওপৰত হোৱা অন্যায়— এই দুটা কথাই তাৰ মনত এক গভীৰ অন্তর্দ্বন্দ্বৰ সৃষ্টি কৰিছিল।
৯। ‘আচলতে মন গ’লেই সুখী হ’ব পাৰি জান।’-নিৰ্মলে কি প্ৰসংগত সিদ্ধাৰ্থক এনেদৰে কৈছিল বুজাই লিখা।
উত্তৰ: যেতিয়া সিদ্ধাৰ্থই নিজৰ দুখ-যন্ত্ৰণা আৰু অকলশৰীয়া জীৱনৰ কথা কৈ হতাশাত ভাঙি পৰিছিল আৰু কৈছিল যে জীৱনটোৱে তাক প্ৰবঞ্চনা কৰিছে, সেই প্ৰসংগতে নিৰ্মলে তাক সান্ত্বনা আৰু সাহস দিবলৈ এই কথাষাৰ কৈছিল। নিৰ্মলে বুজাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যে সুখ কোনো বাহ্যিক বস্তু বা পৰিস্থিতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰে, বৰঞ্চ ই এক মানসিক অৱস্থাহে। তাৰ মতে, যদি কোনোবাই নিজৰ মনটোক ইতিবাচক দিশত চালিত কৰিব পাৰে, তেন্তে যিকোনো পৰিস্থিতিতে সুখী হোৱাৰ কাৰণ বিচাৰি উলিয়াব পাৰে।
১০। ব্যাখ্যা কৰা :
(ক) নোপোৱা মৰম পোৱাৰ আশাই যেন তাক দুৰ্বল আৰু অভিমানী কৰে।
উত্তৰ: এই কথাষাৰ ড° মৃণাল কলিতাৰ ‘যুঁজ’ নামৰ গল্পটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে। সিদ্ধাৰ্থৰ মানসিক অৱস্থাটো বুজাবলৈ এই উক্তিটো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। মাক-দেউতাকৰ অবিৰত কাজিয়া আৰু অৱশেষত বিচ্ছেদৰ ফলত সিদ্ধাৰ্থই এক মৰমবিহীন, অকলশৰীয়া শৈশৱ কটাইছিল। এই মৰমৰ অভাৱেই তাক ভিতৰি ভিতৰি দুৰ্বল কৰি তুলিছিল। যেতিয়া কোনোবাই সামান্য মৰম দেখুৱায়, সি তাৰ প্ৰতি সহজে আকৰ্ষিত হয়, আৰু যেতিয়া সেই মৰম নাপায়, সি অভিমানত ভাঙি পৰে।
(খ) মানুহে দেখা ঘৃণনীয় সত্যৰ আঁৰতো হয়তো কেতিয়াবা লুকাই থাকে আন কিছুমান কৰুণ সত্য।
উত্তৰ: এই কথাষাৰ ‘যুঁজ’ গল্পটিৰ পৰা লোৱা হৈছে। সমাজৰ চকুত সিদ্ধাৰ্থ এজন চোৰ, এজন বেয়া ল’ৰা। স্কুলত টকা চুৰি কৰা কাৰ্যটো এক ঘৃণনীয় সত্য। কিন্তু এই ঘৃণনীয় কামটোৰ আঁৰত লুকাই আছে আন কিছুমান কৰুণ সত্য—যি হ’ল সিদ্ধাৰ্থৰ ভগা পৰিয়াল, মাক-দেউতাকৰ মৰমৰ পৰা বঞ্চিত হোৱা শৈশৱ আৰু তাৰ ফলত ড্ৰাগছৰ নিচাত আসক্ত হোৱাৰ দৰে ভয়ংকৰ পৰিস্থিতি। বাহিৰৰ পৰা দেখা পোৱা ঘৃণনীয় সত্যটোৰ আঁৰত থকা এই কাৰণবোৰৰ কথা কোনেও নাজানে।
(গ) পাবলগীয়া মৰমবোৰ হেৰুৱাই এখন ভাগি যোৱা সংসাৰৰ সি হৈ পৰিছিল এটা বিদ্রোহী অথচ কৰুণ চৰিত্ৰ।
উত্তৰ: এই বাক্যশাৰী ‘যুঁজ’ গল্পটিৰ পৰা লোৱা হৈছে আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে সিদ্ধাৰ্থৰ চৰিত্ৰৰ মূল সংঘাতটো প্ৰকাশ কৰা হৈছে। মাক-দেউতাকৰ কাজিয়া আৰু বিচ্ছেদে তাৰ শৈশৱটো কাঢ়ি লৈ গৈছিল। এই পাবলগীয়া মৰমখিনি হেৰুৱাই তাৰ মনত সমাজ আৰু পৰিয়ালৰ প্ৰতি এক বিদ্ৰোহৰ ভাব জাগি উঠিছিল। কিন্তু এই বিদ্ৰোহৰ আঁৰত আছিল এক গভীৰ দুখ আৰু অকলশৰীয়া যন্ত্ৰণা, যিটোৱে তাৰ চৰিত্ৰটোক ‘কৰুণ’ কৰি তুলিছিল।
(ঘ) সকলো মানুহৰেই জীৱনবোৰ একো একোখন যুঁজ।
উত্তৰ: এই কথাষাৰ ‘যুঁজ’ গল্পটিৰ অন্যতম মূল বাৰ্তা। গল্পটোৰ শেষৰফালে নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক এই কথা কৈছিল। গল্পটোত সিদ্ধাৰ্থই নিজৰ পৰিস্থিতি আৰু নিচাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দি আছে। কিন্তু যেতিয়া নিৰ্মলে নিজৰ জটিল ৰোগৰ কথা কয়, তেতিয়া সিদ্ধাৰ্থই বুজি পায় যে কেৱল সিয়েই নহয়, আন সকলোৱেও জীৱনত কোনোবা নহয় কোনোবা এটা যুঁজত অৱতীৰ্ণ হৈ আছে। জীৱন মানেই এক নিৰন্তৰ যুঁজ—এই গভীৰ সত্যটোকে কথাষাৰৰ জৰিয়তে প্ৰকাশ কৰা হৈছে।
১১। ‘যুঁজ’ গল্পটোৰ শিৰোনামৰ তাৎপৰ্য বুজাই লিখা।
উত্তৰ: “যুঁজ” গল্পটোৰ শিৰোনাম অতি তাৎপৰ্যপূৰ্ণ। গল্পটোত ‘যুঁজ’ শব্দটো কেইবাটাও স্তৰত প্ৰকাশ পাইছে:
- সিদ্ধাৰ্থৰ অন্তৰ্দ্বন্দ্ব: গল্পটোৰ মূল যুঁজখন হৈছে সিদ্ধাৰ্থৰ নিজৰ মনৰ ভিতৰত চলা যুঁজ।
- নিৰ্মলৰ যুঁজ: নিৰ্মলেও নিজৰ জটিল ৰোগৰ বিৰুদ্ধে এক কঠিন যুঁজ দি আছে।
- জীৱনৰ যুঁজ: শেষত, গল্পটোৱে কয় যে প্ৰতিজন মানুহৰ জীৱনেই একো একোখন যুঁজ।
গতিকে, কেৱল বাহ্যিক সংঘাতেই নহয়, চৰিত্ৰবোৰৰ আভ্যন্তৰীণ আৰু দৰ্শনীয় সংগ্ৰামক প্ৰকাশ কৰাৰ বাবে “যুঁজ” শিৰোনামটো সম্পূৰ্ণৰূপে সাৰ্থক হৈছে।
Class 9 Assamese Lesson 11 question Answer
ভাষা-বিষয়ক
১২। ব্যাসবাক্যসহ সমাসৰ নাম লিখা :
- মৃত্যুশীতল: মৃত্যুৰ দৰে শীতল – উপমান কৰ্মধাৰয় সমাস।
- অসহনীয়: সহন কৰিব নোৱাৰি যি – নঞ তৎপুৰুষ সমাস।
- অতল: যাৰ তল নাই – নঞ বহুব্রীহি সমাস।
- অমীমাংসিত: মীমাংসা নোহোৱা – নঞ তৎপুৰুষ সমাস।
- বেপৰোৱা: পৰোৱা নাই যাৰ – নঞ বহুব্রীহি সমাস।
- অচিনাকি: চিনাকি নহয় যি – নঞ তৎপুৰুষ সমাস।
১৩। বাক্য ৰচনা কৰা :
- উজাগৰ: পৰীক্ষাৰ বাবে ৰাতি উজাগৰে থাকি পঢ়া-শুনা কৰাটো স্বাস্থ্যৰ পক্ষে ভাল নহয়।
- অবাধ্য: সিদ্ধাৰ্থ মাক-দেউতাকৰ অবাধ্য হৈ ভুল পথত গৈছিল।
- অৱলম্বন: নিৰাশাৰ মাজত নিৰ্মলৰ বন্ধুত্বই সিদ্ধাৰ্থৰ বাবে একমাত্ৰ অৱলম্বন হৈ পৰিছিল।
- খেৰকুটা: পানীত ডুবন্ত মানুহে এডাল খেৰকুটাকেই সাৰথি কৰি লয়।
১৪। সমাৰ্থক শব্দ লিখা :
- নীৰৱতা: মৌনতা, নিস্তব্ধতা, নিটাল।
- বিষাদ: দুখ, বেজাৰ, শোক।
- প্ৰস্তৰ: শিল, পাষাণ, শিলা।
- একাকীত্ব: অকলশৰীয়া অৱস্থা, নিঃসংগতা।
- আন্ধাৰ: অন্ধকাৰ, তমসা, তিমিৰ।
১৫। ড° মৃণাল কলিতাৰ ‘যুঁজ’ গল্পটোৰ ড্ৰাগছ আসক্ত মানুহৰ প্ৰতি কেনেধৰণৰ মানৱীয় সঁহাৰি দেখুওৱা হৈছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ: ড° মৃণাল কলিতাৰ ‘যুঁজ’ গল্পটোত ড্ৰাগছ আসক্ত কিশোৰ সিদ্ধাৰ্থৰ প্ৰতি এক গভীৰ মানৱীয় সঁহাৰি দেখুওৱা হৈছে। নিৰ্মলৰ চৰিত্ৰৰ জৰিয়তে লেখকে দেখুৱাইছে যে নিচাসক্ত ব্যক্তিক ঘৃণা বা শাস্তিৰে নহয়, বৰঞ্চ মৰম, সহানুভূতি আৰু ধৈৰ্যৰেহে সঠিক পথলৈ ঘূৰাই আনিব পাৰি। নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থক দোষাৰোপ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তাৰ সমস্যাৰ মূল কাৰণটো বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। গল্পটোৱে এই বাৰ্তা দিয়ে যে নিচাসক্তসকলক অপৰাধী হিচাপে নহয়, ৰোগী হিচাপে গণ্য কৰি তেওঁলোকক সহায় আৰু সমৰ্থন আগবঢ়োৱা উচিত।
১৬। নিচাসক্ত মানুহৰ প্ৰতি থকা মানৱীয় সঁহাৰি কেনেধৰণৰ হ‘ব লাগে নিজৰ কথাৰে লিখা।
উত্তৰ: নিচাসক্ত মানুহৰ প্ৰতি আমাৰ মানৱীয় সঁহাৰি সদায় সহানুভূতিশীল আৰু বিজ্ঞানসন্মত হোৱা উচিত। তেওঁলোকক ঘৃণা বা অৱহেলা কৰাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকৰ সমস্যাৰ আঁৰৰ কাৰণবোৰ বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে। তেওঁলোকক শাস্তি দিয়াৰ পৰিৱৰ্তে চিকিৎসা আৰু মানসিক পৰামৰ্শৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে। পৰিয়াল আৰু বন্ধু-বৰ্গই তেওঁলোকক মৰম আৰু সমৰ্থন দি সাহস যোগোৱা উচিত। ‘যুঁজ’ গল্পত নিৰ্মলে সিদ্ধাৰ্থৰ প্ৰতি দেখুওৱা সঁহাৰিয়েই ইয়াৰ এক উৎকৃষ্ট উদাহৰণ।
nice compliance.