AHSEC Class 12 Assamese Chapter 14 Answer | চিঠি | Class 12 Assamese Chapter 14 Answer | HS 2nd Year Assamese Solution | HS 2nd Year Assamese Chapter 14 Notes
“সাহিত্য সৌৰভ” পাঠ্যপুথিৰ “পাঠ ১৪: আঘোণৰ কুঁৱলী” পাঠটিৰ সম্পূৰ্ণ প্ৰশ্নোত্তৰখিনি তলত শুদ্ধ আৰু সুন্দৰকৈ আগবঢ়োৱা হ’ল:
পাঠ ১৪: আঘোণৰ কুঁৱলী
– কেশৱ মহন্ত
আর্হি প্ৰশ্ন:
(ক) অতি চমু প্ৰশ্ন (প্ৰতিটো প্ৰশ্নৰ মূল্যাংক – ১)
১। কবি কেশৱ মহন্তই কোনখন কাব্যগ্ৰন্থৰ বাবে সাহিত্য অকাদেমি বঁটা লাভ কৰিছিল?
উত্তৰ: কবি কেশৱ মহন্তই ‘মোৰ যে কিমান হেঁপাহ’ নামৰ গীতৰ সংকলনখনৰ বাবে সাহিত্য অকাদেমি বঁটা লাভ কৰিছিল।
২। কেশৱ মহন্তৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন গীতৰ পুথিৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: কেশৱ মহন্তৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন গীতৰ পুথিৰ নাম হ’ল ‘মোৰ যে কিমান হেঁপাহ’।
৩। ‘পছোৱা’ আলোচনী কোনগৰাকী সাহিত্যিকে সম্পাদনা কৰিছিল?
উত্তৰ: ‘পছোৱা’ আলোচনীখন হেম বৰুৱাই সম্পাদনা কৰিছিল।
৪। কেশৱ মহন্তই কোনখন আলোচনীত প্ৰথমতে কবি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল?
উত্তৰ: কেশৱ মহন্তই ‘জয়ন্তী’ আলোচনীত প্ৰথমতে কবি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল।
৫। ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ শীৰ্ষক কবিতাটিত উল্লেখ থকা ‘সেউতী’ কোন?
উত্তৰ: ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ শীৰ্ষক কবিতাটিত উল্লেখ থকা ‘সেউতী’ কবিৰ প্ৰেয়সী বা ভালপোৱাৰ পাত্ৰী।
(খ) চমু প্ৰশ্ন (প্ৰতিটো প্ৰশ্নৰ মূল্যাংক – ২ অথবা ৩)
১। ‘জয়ন্তী’ৰ কবিসকলৰ কবিতাৰ দুটা বৈশিষ্ট্য লিখা।
উত্তৰ: ‘জয়ন্তী’ গোষ্ঠীৰ কবিসকলৰ কবিতাৰ দুটা প্ৰধান বৈশিষ্ট্য হ’ল:
- সাম্যবাদী ভাৱধাৰা: তেওঁলোকৰ কবিতাত সাধাৰণ কৃষক, শ্ৰমিক, বনুৱা আদিৰ সুখ-দুখ আৰু সংগ্ৰামৰ ছবি ফুটি উঠিছিল।
- বাস্তৱবাদ: তেওঁলোকে ৰোমাণ্টিক কল্পনাৰ পৰিৱৰ্তে সমাজৰ কঠিন বাস্তৱতাক কবিতাত স্থান দিছিল।
২। অসমীয়া কবিতাৰ আধুনিক যুগ সৃষ্টিত বিশেষ অৰিহণা যোগোৱা তিনিখন আলোচনীৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: অসমীয়া কবিতাৰ আধুনিক যুগ সৃষ্টিত বিশেষ অৰিহণা যোগোৱা তিনিখন আলোচনী হ’ল ‘জয়ন্তী’, ‘পছোৱা’ আৰু ‘ৰামধেনু’।
৩। কেশৱ মহন্তৰ দুখন কবিতা পুথিৰ নাম লিখা।
উত্তৰ: কেশৱ মহন্তৰ দুখন কবিতা পুথি হ’ল ‘আমাৰ পৃথিৱী’ আৰু ‘আগন্তুক’।
৪। ‘আঘোণৰ পথাৰত কাম আৰু কাম।’ — কবিয়ে আঘোণৰ পথাৰত থকা কি ‘কাম’ৰ বিষয়ে ইংগিত কৰিছে?
উত্তৰ: এই কথাষাৰিৰ দ্বাৰা কবিয়ে আঘোণৰ পথাৰত পকা ধান কটা, সেই ধানৰ মুঠি মৰা, ডাঙৰি বন্ধা আদি কামৰ ব্যস্ততাৰ বিষয়ে ইংগিত কৰিছে। ই আঘোণ মাহত কৃষকৰ কৰ্মব্যস্ত জীৱনৰ এক সুন্দৰ ছবি দাঙি ধৰিছে।
৫। ‘উৰুলি’ আৰু ‘ৰাগি’ শব্দ দুটাৰ অৰ্থ লিখা।
উত্তৰ:
- উৰুলি: শুভ কাৰ্যত তিৰোতাসকলে মুখেৰে উলিওৱা মঙ্গলজনক ধ্বনি।
- ৰাগি: নিচা, মাদকতা বা গভীৰ অনুৰাগ।
(গ) দীঘল প্ৰশ্ন (প্ৰতিটো প্ৰশ্নৰ মূল্যাংক – ৪ অথবা ৫)
১। আঘোণৰ কুঁৱলীয়ে কবিক কিদৰে আমনি কৰিছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ: ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ কবিতাটিত কুঁৱলীয়ে কবিৰ বাবে এক বাধাৰ প্ৰতীক হিচাপে দেখা দিছে। কবিয়ে আঘোণৰ সোণোৱালী পথাৰৰ মনোৰম দৃশ্য, দাৱনীসকলৰ ধান কটাৰ চঞ্চল ছবি আৰু তাৰ মাজতে তেওঁৰ প্ৰেয়সী সেউতীক চাবলৈ ব্যাকুল হৈ পৰিছে। কিন্তু বাট ভেটি থকা ঘন কুঁৱলীয়ে তেওঁৰ এই ইচ্ছাত বাধা দিছে। কুঁৱলীৰ বাবেই তেওঁ একোকে নমনি অৰ্থাৎ দেখা নোপোৱা হৈছে। এই কুঁৱলীয়ে তেওঁৰ চকুৰ আগত এখন আৱৰণৰ সৃষ্টি কৰি তেওঁক তেওঁৰ প্ৰিয় দৃশ্য আৰু প্ৰিয়জনৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিছে। সেয়েহে, কুঁৱলীয়ে কবিক আমনি কৰিছে বুলি কৈছে, যি তেওঁৰ মনত এক বিষাদ আৰু অপ্ৰাপ্তিৰ ভাৱৰ সৃষ্টি কৰিছে।
২। আঘোণৰ পথাৰৰ মন পৰশা চিত্ৰ ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ত কেনেদৰে প্ৰকাশ পাইছে আলোচনা কৰা।
উত্তৰ: ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ কবিতাটিত কবিয়ে আঘোণৰ পথাৰৰ এখন জীৱন্ত আৰু মন পৰশা ছবি অংকন কৰিছে। পতা-সোণ-বৰণীয়া ধাননি পথাৰ, লিহিৰি-লিহিৰি আঙুলিৰে দাৱনীয়ে ধানৰ মুঠি মৰা দৃশ্য, কেচ্কেচ্ শব্দ কৰি কাচি চলোৱা, খোপা বন্ধা মূৰবোৰ ওপৰলৈ তুলিবলৈ সময় নোপোৱা— এই সকলোবোৰ চিত্ৰই আঘোণৰ পথাৰৰ কৰ্মব্যস্ততা আৰু সৌন্দৰ্যক প্ৰকাশ কৰিছে। ইয়াৰ লগতে, দাৱনীসকলৰ হাঁহিবোৰক ‘তেউ-হালধীয়া’ বুলি কৈ কবিয়ে এক সুন্দৰ চিত্ৰকল্পৰ সৃষ্টি কৰিছে। এই সকলোবোৰ মিলি কবিতাটোত আঘোণৰ পথাৰৰ এক সজীৱ আৰু আকৰ্ষণীয় ৰূপ ফুটি উঠিছে।
৩। ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ শীৰ্ষক কবিতাটিত সহজ-সৰল প্ৰেমৰ চিত্ৰ কেনেদৰে অংকিত হৈছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ: ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ কবিতাটিত এক সহজ-সৰল, গ্ৰাম্য প্ৰেমৰ সুন্দৰ চিত্ৰ অংকিত হৈছে। কবিৰ মনৰ ইচ্ছা যে তেওঁ আঘোণৰ পথাৰত ধান দাই থকা দাৱনীসকলৰ মাজত তেওঁৰ প্ৰেয়সী সেউতীক এবাৰ দেখা পাব। তেওঁ সেউতীৰ তামোলৰ পিকেৰে ৰঙা হোৱা ওঁঠ, ডালিমী দাঁত আৰু খিল্খিল্ হাঁহিৰ কল্পনা কৰিছে। এই প্ৰেমত কোনো জটিলতা নাই, আছে কেৱল প্ৰিয়জনক এবাৰ চাবলৈ থকা এক নিষ্পাপ আৰু আন্তৰিক হাবিয়াস। কিন্তু কুঁৱলীয়ে বাধা দিয়াত তেওঁৰ মনত যি বিষাদৰ সৃষ্টি হৈছে, সি এই প্ৰেমৰ গভীৰতাক আৰু অধিক তীব্ৰ কৰি তুলিছে। এইদৰে, কবিতাটোত এক নিৰ্ভেজাল আৰু মৰমলগা প্ৰেমৰ ছবি ফুটি উঠিছে।
৪। ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ত কবিৰ অন্তৰৰ বিষাদবোধ কিদৰে প্ৰকাশ পাইছে বুজাই লিখা।
উত্তৰ: কবিতাটোত কবিৰ অন্তৰৰ বিষাদবোধ সুন্দৰভাৱে প্ৰকাশ পাইছে। কবিৰ মন আঘোণৰ পথাৰৰ সৌন্দৰ্য আৰু প্ৰেয়সী সেউতীক চাবলৈ ব্যাকুল। কিন্তু ঘন কুঁৱলীয়ে তেওঁৰ এই ইচ্ছাত বাধাৰ প্ৰাচীৰ হৈ থিয় দিছে। তেওঁ একোকে দেখা নোপোৱাৰ বাবে তেওঁৰ মনত এক গভীৰ হতাশাই বিৰাজ কৰিছে। কবিতাটোৰ শেষৰফালে এই বিষাদবোধ আৰু অধিক স্পষ্ট হৈ উঠে যেতিয়া তেওঁ কয়— “আঘোণৰ কুঁৱলীত ধাননি লুকালে / আঘোণৰ কুঁৱলীয়ে দাৱনী ঢাকিলে / আঘোণৰ কুঁৱলীতে সেউতী হেৰালে”। তেওঁৰ প্ৰেয়সী সেউতী কুঁৱলীৰ আৱৰণত হেৰাই যোৱাৰ যি দুখ, সেয়াই তেওঁৰ অন্তৰৰ বিষাদবোধক চৰম ৰূপ দিছে।
৫। প্ৰসংগ সংগতি দৰ্শাই ব্যাখ্যা কৰা।
(ক) আঘোণৰ পথাৰৰ দাৱনীৰ কাম আছে / মুঠি মুঠি কাচি ডাঙৰি ডাঙৰি, / কাম আছে, / আঘোণৰ পথাৰত কাম আৰু কাম।
উত্তৰ: উক্ত কবিতাফাঁকি কবি কেশৱ মহন্তৰ ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ শীৰ্ষক কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
ইয়াত কবিয়ে আঘোণ মাহত অসমৰ গ্ৰাম্য জীৱনৰ কৰ্মব্যস্ততাৰ এক সুন্দৰ ছবি দাঙি ধৰিছে। আঘোণ মাহ হ’ল খেতি চপোৱাৰ সময়। এই সময়ত কৃষকসকল, বিশেষকৈ দাৱনীসকলৰ অশেষ কাম। তেওঁলোকে পথাৰত পকি থকা ধান কাটিবলগীয়া হয়, সৰু সৰু মুঠি বান্ধি ডাঙৰ ডাঙৰি তৈয়াৰ কৰিবলগীয়া হয়। এই কামৰ কোনো শেষ নাই, কেৱল কাম আৰু কাম। এই কথাফাঁকিৰ জৰিয়তে কবিয়ে কেৱল আঘোণৰ কৰ্মব্যস্ততাকেই নহয়, কৃষকৰ জীৱনৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু তেওঁলোকৰ জীৱন সংগ্ৰামৰ এক বাস্তৱ ছবিও দাঙি ধৰিছে।
(খ) আঘোণৰ আকাশতে উৰুলিৰ ৰাগি আছে, / ৰাগি আছে, / আঘোণৰ আকাশত ৰাগি আৰু ৰাগি।
উত্তৰ: উক্ত কবিতাফাঁকি কবি কেশৱ মহন্তৰ ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ শীৰ্ষক কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
ইয়াত কবিয়ে আঘোণ মাহৰ আনন্দময় আৰু উৎসৱমুখৰ পৰিৱেশটোৰ কথা প্ৰকাশ কৰিছে। আঘোণ মাহ কেৱল কষ্টকৰ পৰিশ্ৰমৰ মাহেই নহয়, ই আশা আৰু আনন্দৰো মাহ। খেতি চপোৱাৰ আনন্দত কৃষকৰ মনবোৰ ভৰি থাকে। ‘উৰুলি’ শব্দটোৱে এই আনন্দ আৰু উৎসৱৰ ভাৱকে বুজাইছে। আকাশত বন-হাঁহৰ জাকৰ দৰে এই আনন্দও যেন চৌপাশে বিয়পি পৰিছে। ‘ৰাগি’ শব্দটোৱে এই আনন্দৰ গভীৰতা আৰু মাদকতাক বুজাইছে। কবিয়ে ক’ব বিচাৰিছে যে আঘোণৰ আকাশ-বতাহ এক অনামী আনন্দ আৰু মাদকতাৰে ভৰি আছে, যি সকলোৰে মন চুই যায়।
(গ) আঘোণৰ কুঁৱলীত ধাননি লুকালে / আঘোণৰ কুঁৱলীয়ে দাৱনী ঢাকিলে / আঘোণৰ কুঁৱলীতে সেউতী হেৰালে / ডাঙৰি বান্ধিম বুলি তৰা-জৰী তোলাতে থাকিল…
উত্তৰ: উক্ত কবিতাফাঁকি কবি কেশৱ মহন্তৰ ‘আঘোণৰ কুঁৱলী’ শীৰ্ষক কবিতাটিৰ পৰা তুলি অনা হৈছে।
কবিতাটোৰ শেষত অহা এই অংশটোত কবিৰ গভীৰ বিষাদবোধ আৰু হতাশা প্ৰকাশ পাইছে। কুঁৱলীৰ ঘন আৱৰণে কবিৰ চকুৰ পৰা সকলো আঁতৰাই লৈ গৈছে। সোণোৱালী ধাননি পথাৰ, কামত ব্যস্ত দাৱনীসকল আৰু তেওঁলোকৰ মাজত থকা কবিৰ প্ৰেয়সী সেউতী— সকলো যেন কুঁৱলীৰ মাজত বিলীন হৈ গ’ল। কবিৰ মনৰ যি আশা আছিল (ডাঙৰি বান্ধিম বুলি তৰা-জৰী তোলা), সেয়া যেন আশা হৈয়েই ৰ’ল, পূৰণ নহ’ল। এই কুঁৱলী কেৱল প্ৰাকৃতিক বাধাই নহয়, ই যেন কবিৰ মনৰ অপ্ৰাপ্তি আৰু বিষাদৰো এক প্ৰতীক হৈ পৰিছে। এইদৰে, এক সুন্দৰ দৃশ্যপটৰ মাজত এক গভীৰ ব্যক্তিগত দুখৰ অনুভৱেৰে কবিয়ে কবিতাটোৰ সামৰণি মাৰিছে।