| বিষয় | অসমীয়া |
| পাঠৰ নাম | আঘােণৰ কুঁৱলী |
| শ্ৰেণী | দ্বাদশ শ্ৰেণী |
| লেখক | কেশৱ মহন্ত |
| গােট | পদ্যাংশ |
| পাঠৰ নং | অধ্যায় 5 |
| পাঠ্যক্ৰম | অসম মাধ্যমিক শিক্ষা পৰিষদৰ (AHSEC) |
আঘোণৰ কুঁৱলী class 12
প্রঃ পছােৱা’ আলােচনীখন কোনে সম্পাদনা কৰিছিল? (Final-15/16/20)
উঃ ‘পছােৱা’ আলােচনীখন হেম বৰুৱাই সম্পাদনা কৰিছিল।
প্রঃ জয়ন্তী’ আলােচনীখনৰ কোন দুগৰাকী ব্যক্তিৰ দ্বাৰা সম্পাদিত হৈছিল? ((Final-15/16))
উঃ জয়ন্তী’ আলােচনীখন দুগৰাকী ব্যক্তিৰ দ্বাৰা সম্পাদিত হৈছিল। ব্যক্তি দুগৰাকী হ’ল—(১) কমল নাৰায়ণদেৱ আৰু (২) চক্রেশ্বৰ ভট্টাচার্য।
প্রঃ কবি কেশৱ মহন্তই কোনখন গ্ৰন্থৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল? (Final-15/12)
উঃ কবি কেশৱ মহন্তই ‘মােৰ যে কিমান হেঁপাহ’ নামৰ পুথিখনৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে।
প্রঃ আঘােণৰ কুৱলী শীর্ষক কবিতাটিত সহজ-সৰল, প্ৰেমৰ চিত্ৰ কেনেদৰে অংকিত হৈছে বুজাই লিখা। (Final-15)
উঃ আঘােণৰ কুঁৱলী কেশৱ মহন্তৰ মূলতঃ এটি সহজ গাঁৱলীয়া প্ৰেমৰ কবিতা। কবিতাটিত সহজ-সৰল মন পূৰশা গাঁৱলীয়া প্ৰেমৰ চিত্ৰ অংকিত কৰাৰ লগতে বিষাদৰ চিত্রও দাঙি ধৰিছে। কবিৰ মনত কিদৰে বিষাদৰ ভাৱ জাগি উঠিছিল এই কথাও সুন্দৰভাৱে প্রতিফলিত হৈছে।
কবিয়ে তেওঁৰ প্ৰেয়সী সেউতীৰ তামােলৰ পিকেৰে ৰঙা হােৱা ওঁঠযুৰি চাবলৈ বিয়াকুল হৈছে। তেওঁৰ মন সেউতীৰ কাষলৈ উৰা মাৰিছে। বৌয়েককো সেউতীৰ মনৰ কথা জানিবলৈ খাটনি ধৰিছে। কিন্তু আঘােণৰ কুৱলীয়ে পথাৰখন ঢাকি ৰখা বাবে তেওঁৰ প্ৰেয়সীক চাব নােৱাৰি মন-বিষাদেৰে ভৰি পৰিছে। সেউতীৰ তামােলৰ পিকেৰে ৰঙা হােৱা ওঁঠযুৰিৰ মাজৰ ডালিম গুটীয়া দাঁত উলিয়াই মৰা হাঁহিটোত কবি অস্থিৰ হৈ পৰিছিল। কবিয়ে সেউতীক বিচাৰি আহােতে সেই হাঁহি দুৰৈৰ পৰাই শুনিবলৈ পাইছিল। আঘােণৰ সােণালী ধাননিয়ে মনত সুখ-আনন্দৰ বতৰা কঢ়িয়াই আনে। কবিৰ মনতাে সেই বাসনাই উদ্বাউল কৰি তুলিছিল। আঘােণৰ আকাশেদি বন হাঁহ জাক উৰা মাৰি যােৱা দেখি কবিৰ মনাে উৰা মাৰিছে সেউতীৰ ওচৰলৈ। এইদৰে আঘােণৰ সােণােৱালী পথাৰে কবিৰ প্রেমিক মনটোক আকর্ষিত কৰি তুলিছে।
প্রঃ কেশৱ মহন্ত ৰচিত গীতৰ সংকলনখনিৰ নাম লিখা। (Final-18)
উ : কেশৱ মহন্ত ৰচিত গীতৰ সংকলন খনিৰ নাম হ’ল– ‘মােৰ যে কিমান হেঁপাহ’।।
প্রঃ আঘােণৰ আকাশত কিহৰ ৰাগি আছে? (Final-12/18)
উ: আঘােণৰ আকাশত প্ৰেমৰ ৰাগি আছে। কবিৰ মতে আঘােণৰ সােণােৱালী পথাৰত ডেকা-গাভৰুৰ প্ৰেমৰ উদয় হব পাৰে। কিয়নাে প্রেম হৈছে মানুহৰ চিৰন্তন অনুভূতি। সেয়েহে যিকোনাে পৰিৱেশৰ মাজতাে প্রেমৰ অনুভূতিয়ে ক্রিয়া কৰিব পাৰে। আঘােণমহীয়া পথাৰত আকাশেদি উৰি যােৱা বন-হাঁহৰ জাকবােৰ দেখিলেই ডেকা-গাভৰুৰ মনত প্ৰেমৰ ৰাগি লাগি প্রিয়জনক বিচাৰি উৰা মাৰে বুলি কবিয়ে কৈছে।
প্রঃ ৰ’দ জিকিমিকি’কাব্যগ্রন্থখনৰ ৰচক কোন? (Final-19)
উঃ ৰ’দ জিকিমিকি’ কাব্যগ্রন্থখনৰ ৰচক কেশৱ মহন্ত।
প্রঃ আঘােণৰ পথাৰত কাম আৰু কাম কবিয়ে আঘােণৰ পথাৰত থকা কি কামৰ বিষয়ে ইংগিত কৰিছে? (Final-15/19)
নাইবা
আঘােণৰ পথাৰত দাৱনীৰ কাম আছে।….
আঘােণৰ পথাৰত কাম আৰু কাম।
উঃ কবিয়ে আঘােণৰ পথাৰত ধান কটা আৰু ধান চপােৱা কামৰ কথা কৈছে। আঘােণৰ পথাৰখন পকা ধানেৰে সােণােৱালী হৈ পৰে। এই পথাৰখনেই হ’ল গাঁৱৰ কৃষকসকলৰ আশাৰ থল। সােণ বৰণীয়া হৈ থকা পথাৰখন দেখি তেওঁলােকৰ মনত কিমান যে আনন্দ লাগে। পুৰুষৰ সৈতে মহিলায়াে পথাৰৰ পৰা ধান কটা, ধান চপােৱা, চাহ জলপান যােগাৰ দিয়াকে ধৰি বহুতাে কাম কৰে। ধান চপাবলৈ দাৱনীয়ে মূৰত ওখকৈ খােপা বান্ধি লিহিৰি লিহিৰি আঙুলিৰ মুঠিত কাচিখন লৈ পথাৰত নামে। দাৱনীয়ে তামােলৰ পিকেৰে ওঁঠৰঙা কৰি ডালিম গুটীয়া দাঁত উলিয়াই হাঁহা আদি দৃশ্য কবিয়ে বৰ মনােৰম ৰূপত উপস্থাপন কৰিছে। সেইসময়ত কাৰাে সময় নাথাকে। দাৱনীসকলে আঘােণত ধান চপাই নথলে শ্রম যেন অথলে যাব। ইয়াত কবিয়ে আঘােণ মাহত মহিলাসকলৰ ব্যস্ততাৰ কথাকে কৈছে।
আঘােণৰ কুঁৱলী কবিতা
প্রঃ আঘােণৰ কুঁৱলীত কবিৰ অন্তৰৰ বিষাদবােধ কিদৰে প্রকাশ পাইছে। (Final-19)
উঃ কবিয়ে আঘােণৰ কুঁৱলী নামৰ কবিতাটিত এহাতে আঘােণৰ পথাৰৰ সােণােৱালী দৃশ্যৰে মন পৰশা চিত্র অংকন কৰিছে। আনহাতে কুঁৱলীয়ে বাট ভেটি আমনি কৰি কবিৰ অন্তৰৰ বিষাদবােধৰ ছবিও ফুটাই তুলিছে। আঘােণৰ পথাৰখনৰ লগত কবিৰ আশা-ভৰসা, প্রেম-বিৰহ লুকাই আছে। পথাৰত ধান দাই থকা দাৱনী জাকৰ মাজতে তেওঁৰ প্রিয়তমা সেউতীও আছে বুলি তাইৰ মুখখন চাবলৈ কবিৰ যে কিমান হেঁপাহ। দূৰৰ পৰাই কবিয়ে সেউতীক চাবলৈ চেষ্টা কৰিছে। আকাশেৰে উৰি যােৱা বন- হাঁহজাকৰ দৰে কবিৰ মনাে সেউতীৰ কাষলৈ উৰি যাব খােজে। কিন্তু তাতে কুঁৱলীয়ে বাধা দিছে। হঠাতে কুঁৱলীয়ে আহি কবিক বাধা দি বাট ভেটি ধৰিলে। তেওঁ চকুৰে একো নমনা হৈ সেউতীক নেদেখিলে লগে লগে কবিৰ মনলৈ বিষাদ আহিল। এইদৰে আঘােণৰ কুঁৱলীত ধাননি লুকালে আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে দাৱনী ঢাকিলে, আঘােণৰ কুঁৱলীতে সেউতী হেৰালে, ডাঙৰি বান্ধিম বুলি তৰাজৰী তােলাতে থাকিল…।
প্র: আঘােণৰ কুঁৱলী’ কবিতাটিত কবিয়ে সেউতীক উদ্দেশ্যি বৌদেউক বন্ধনীত সােধা কাব্যপংক্তিটো কি আছিল? (Final-20)
উঃ আঘােণৰ কুঁৱলী’ কবিতাটিত কবিয়ে সেউতীক উদ্দেশি বৌদেউক বন্ধনীত সােধা কাব্যপংক্তিটো হ’ল—
(“বৌদেউ, আপুনিযে কৈছিলে সেউতীৰ কথা !
মােৰ কথা সেউতীক কৈছিলে জানাে?”)
প্রঃ কেশৱ মহন্তই শিশুৰ বাবে ৰচনা কৰা পুথি দুধনৰ নাম লিখা। (Final-20)
উঃ কেশৱ মহন্তই শিশুৰ বাবে ৰচনা কৰা পুথি দুখনৰ লাম হ’ল—(১) ওমলা ঘৰ আৰু (২) মা আমি শদিয়ালৈ য্যমেই।
প্রঃ আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে কি ভেটিছে? (Final-20)
উঃ আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে বাট ভেটি ধৰিছে।
আঘোণৰ কুঁৱলী class 12
ব্যাখ্যা কৰাঃ (Final-20)
আঘােণৰ আকাশেদি কোনােবা বিললে
মন কাঢ়ি বন-হাঁহ জাকি মাৰি গ’ল।
…………………………………
আঘােণৰ আকাশেদি ৰাগি আৰু ৰাগি।
উ : উক্ত কবিতাফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিৰ অন্তৰ্গত কেশৱ মহন্তৰ ৰচিত আঘােণৰ কুঁৱলী’ নামৰ কবিতাটিৰ পৰা অনা হৈছে।
আঘােণ মাহৰ সােণােৱালী পথাৰত ব্যস্ত থকাৰ সময়তাে যে ডেকা-ডেকেৰীৰ মনত প্ৰেমৰ ভাৱ উদয় হব পাৰে কবিয়ে উক্ত কবিতাফকিৰ দ্বাৰা তাকে ক’ব বিচাৰিছে।
আঘােণ মাহৰ পথাৰত সােণবৰণীয়া ধাননীয়ে। মনােমােহা পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে। এই পৰিৱেশে কবিৰ প্রেমিক মনটোক বাৰুকৈয়ে আকর্ষিত কৰিছে। কবিয়ে। আঘােণ মাহৰ মাদকতাৰ কথা ভাবি কৈছে যে প্রেম হল স্বর্গীয় অনুভূতি। যিকোনাে পৰিৱেশত ডেকা-গাভৰু মনত প্রেমানুভূতি জাগ্রত হ’ব পাৰে। আঘােণমহীয়া আকাশৰ ওপৰেদি বন-হাহ উৰি যােৱা দেখিলে ডেকা-গাভৰুৰ মনাে ভাল পােৱাজনৰ কাষলৈ উৰা মাৰে। পকা ধানৰ মাজত দাৱনীহঁতক দেখিলে কবিয়ে পাহৰি যায় দুখ-বেদনা। এই দাৱনীজাকৰ মাজতে তেওঁৰ প্রিয়তমা সেউতীও থাকিব পাৰে বুলি কবিৰ মন উদগ্রীৱ হৈ পৰে। সিহঁতৰ খিল-খিল হাঁহিবােৰে কবিক উদ্বাউল কৰি তােলে।
প্রঃ কেশৱ মহন্তৰ প্রথম কবিতা পুথিখনৰ নাম কি? (Final-20)
উঃ কেশৱ মহন্তৰ প্রথম কবিতা পুথিখনৰ নাম হল–আমাৰ – পৃথিৱী’।
প্রঃ কেশৱ মহন্তই তেওৰ কৰ্মজীৱন কোনখন শিক্ষানুষ্ঠানত আৰম্ভ কৰিছিল?
উ : কেশৱ মহন্তই জামুগুৰিহাট হাইস্কুল শিক্ষক হিচাপে কর্মজীৱন আৰম্ভ কৰিছিল।
প্রঃ আঘােণৰ আকাশত কিহৰ ৰাগি আছে?
উ : আঘােণৰ আকাশত উৰুলিৰ ৰাগি আছে।
প্রঃ অসমীয়া কবিতাৰ আধুনিক যুগ সৃষ্টিত বিশেষ অৰিহণা যােগােৱা তিনিখন আলােচনীৰ নাম লিখা।
উঃঅসমীয়া কবিতাৰ আধুনিক যুগ সৃষ্টিত বিশেষ অৰিহণা যােগােৱা তিনিখন আলােচনীৰ নাম হল- (১) জয়ন্তী, (২) ৰামধেনু আৰু (৩) পছোৱা।
প্রঃ কেশৱ মহন্তৰ দুখন কবিতা পুথিৰ নাম লিখা।
উঃ কেশৱ মহন্তৰ দুখন কবিতা পুথিৰ নাম হ’ল— (১) আমাৰ পৃথিৱী আৰু (২) কুঁৱলী আঁতৰি যা।
প্রঃ আঘােণৰ কুঁৱলী কবিতাটিত উল্লেখ থকা সেউতী কোন ?
উঃ আঘােণৰ কুঁৱলী। কবিতাটিত উল্লেখ থকা সেউতী হল- কবিৰ ভালপােৱা সােতৰ বছৰীয়া গাভৰু ।
প্রঃ আঘোণৰ কুৱলী– কবিতাটিত কি ভাব প্রকাশ পাইছে?
উঃ অসমীয়া গাঁৱলীয়া কৃষিজীৱী সমাজখনৰ বাবে আঘােণৰ পথাৰখন কিমান আপােন আৰু সােণগুটি ধানবােৰক লৈ কিমান সপােন ৰচনা কৰে–সেইভাৱ প্ৰকাশ পাইছে।
আঘোণৰ কুঁৱলী class 12
প্রঃ ব্যাখ্যা কৰাঃ
(ক) লঘু পৰিহাসময়
হাঁহিবােৰ তেড়ে হালধীয়া।
উ : উক্ত কবিতাফাকি কেশৱ মহন্তৰ ৰচিত আঘােণৰ কুঁৱলী নামৰ কবিতাটিৰ পৰা-তুলি লােৱা হৈছে।
কবিয়ে উক্ত কথাষাৰৰ মাজেৰে আঘােণৰ পথাৰখনৰ এটা সজীৱ চিত্র অংকিত কৰিছে।
আঘােণৰ পথাৰত দাৱনীৱে ধান দাই থাকোতে লঘু পৰিহাসময় কথাৰ পাতনি মেলি খিলখিলাই হাঁহে। তামােলৰ পিকেৰে ওঁঠ ৰঙা কৰি ভালিমগুটীয়া দাঁত উলিয়াই হাঁহা তাৰ মাজৰ কোনােজনী দাৱনী গাভৰুক বিচাৰি ডাঙৰিবন্ধাৰ চলেৰে হয়তাে কোনােবা ডেকা তাইৰ কাষ চাপে। এজাক গাভৰুৰ মাজতে কবিৰ প্রিয়তমা সেউতীও আছে বুলি তেওঁ ভাবিছিল। দূৰৈৰ পৰা তেওঁ শুনিবলৈ পাইছিল দাৱনীজাকৰ খিল খিল হাঁহিবোৰ। কিন্তু সেই হাঁহিৰ কোনাে গভীৰ অর্থ নাছিল। কুঁৱলীয়ে সেই হাঁহিৰ অৰ্থ নোেহােৱা কৰি পেলালে।
প্রঃ (খ), বৌদেউ,
আপুনি যে কৈছিল, সেউতীৰ কথা।
মােৰ কথা সেউতীক কৈছিল জানাে?
উঃ উক্ত কবিতাফাকি কেশৱ মহন্তৰ ৰচিত আঘােণৰ কুঁৱলী নামৰ কবিতাটিৰ পৰা তুলি লােৱা হৈছে। ইয়াৰ মাজেৰে সৰল-নিভাঁজ প্রেমৰ বতৰা প্রকাশ পাইছে।
লিখকে অসমীয়া সমাজত থকা দেওৰেক আৰু বৌৱেকৰ মাজৰ নিবিড় সম্পর্কৰ কথা কৈছে । বৌয়েকে আনক নকলেও দেওৰেকৰ আগত কিছুমান কথা পাতে। ঠিক তেনেদৰে দেওৰেকেও ককায়েকক কোৱাৰ পৰিৱর্তে কিছুমান সুখ-দুখৰ কথা বৌৱেকক কয়। কবিয়েও প্রিয়তমাৰ কথা বৌৱেকক কবলৈ সংকোচ কৰা নাই। কিন্তু সেউতীক তেওঁৰ ভালপােৱাৰ কথা বৌয়েকে কৈছিল নে নাইকোৱা এয়া কবিৰ মনত সন্দেহ থাকি গল। সেই বাবে কবিৰ মন বিষাদেৰে ভৰি পৰিল।
আঘোণৰ কুঁৱলী সাৰাংশ
প্রঃ আঘােণৰ কুঁৱলী কবিতাটোৰ মূলভাৱ লিখা
মূলভাৱঃ ‘আঘােণৰ কুঁৱলী’ নামৰ কবিতাটিৰ মাজেদি কবি কেশৱ মহন্তদেৱে সােণবৰণীয়া আঘােণৰ এখনি বর্ণময় ছবি ফুটাই তুলিছে। আঘােণ মাহ কৃষিজীৱী গাঁৱলীয়া মানুহৰ সপােনৰ মাহ। কম বয়সীয়া গাভৰুহঁতে আঘােণৰ পথাৰত লিহিৰী আঙুলিৰে কাচি ধৰি ধানদোৱা কামত মগ্ন হয়। তলমূৰ কৈ থকা গাভৰুহঁতৰ খােপাবন্ধা মূৰবােৰ কুঁৱলীৰ আৱৰণে ঢাকি পেলায়। কবিয়ে আশা কৰিছিল সেই দৃশ্য উপভােগ কৰিবলৈ। কিন্তু কুঁৱলীৰ মায়াজালে তাত অন্তৰায়ৰ সৃষ্টি কৰিছে। পাতলীয়া কথাৰে হাঁহি-ধেমালী কৰি ধান দাই থকা দাৱনীখিনিৰ মাজতে কবিৰ ভাল লগা ছােৱালীজনী সেউতীও আছে নেকি তাক চাবলৈ কবিৰ অন্তৰত হাবিয়াস জাগিছে। কিন্তু কুঁৱলীৰ আচ্ছাদনে সেই দৃশ্য উপভােগ কৰাত বিধিপথালি দিছে। তামােলৰ পিকেৰে ওঁঠ ৰঙা কৰি খিল-খিল হাঁহিৰে পথাৰ মুখৰিত কৰা, ডালিম গুটীয়া দাঁতেৰে কিশােৰী গাভৰুসকলক এবাৰ চাবলৈ কবিৰ মনত জাগি উঠা হেপাহ খিনিত আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে আউল লগাইছে। ‘আঘােণ’ মানেই যেন ব্যস্ততা আৰু সৌন্দর্যৰ এক মধুৰ সমাহাৰ। এফালে দাৱনীহঁতৰ ধান কটাৰ ব্যস্ততা আনফালে আকাশেদি জাকি মাৰি উৰি যােৱা বনৰীয়া হাঁহৰ নীড়মুখি, যাত্ৰাৰ নয়নাভিৰাম দৃশ্য।
আঘােণ মাহে যুগ্মজীৱনৰ পাতনি মেলাৰ এটি ইংগিত বহন কৰিছে। খেতি-বাতি সামৰাৰ পিছত উৰুলিৰ জোকাৰেৰে বৈবাহিক সম্পর্ক স্থাপনৰ সপােন কবিতাটিৰ মাজত প্রতিফলিত হৈছে। ইয়াৰ মাজতেই কবিৰ ভাল লগা ছােৱালীজনী হেৰাই যােবাৰ বেদনাও প্রতিফলিত হৈছে। সেউতী নামৰ যিজনী ছােৱালী কবিৰ ভাল লাগিছিল সেই কথা ক’বলৈ কবিয়ের বৌয়েকক পাছিছিল। কিন্তু সেই কথা কোৱা নহ’ল। আঘােণৰ ব্যস্ততাই যেন সেই কথা তল পেলালে। আঘােণৰ কুঁৱলীৰ ধূলি-কুঁৱলী পৰিৱেশৰ মাজত যেন সেউতী বােলা ছােৱালীজনীও হেৰাই গ’ল। কবিৰ সপােনবােৰ যেন সপােন হৈয়ে ৰ’ল।
প্রঃ আঘােণৰ পথাৰৰ মন পৰশা চিত্র’
….‘আঘােণৰ কুৱলীত কেনেদৰে প্ৰকাশ পাইছে আলােচনা কৰা।
উ: কবিয়ে অসমীয়া গ্রাম্য জীৱনৰ নিভাজ ছবিখন প্রকাশ কৰিছে। আঘােণৰ সােণবৰণীয়া পথাৰখনেই হৈছে কৃষকৰ জীয়াই থকাৰ ভৰষা। পকা ধান দেখিলে খেতিয়কৰ মনত কিমান যে আনন্দ লাগে৷ জীয়ৰী-বােৱাৰী কাৰো সময় নাই। কিয়নাে গােটেইবছৰটোৰ বাবে খােৱা মুঠি গােটাবলৈ তেওঁলােক
ব্যস্ত হৈ পৰে। খেতিয়কৰ মনত বাঁহ লয় অনেক কল্পনাই। আঘােণৰ পথাৰে এখন নতুন ঘৰ পতাৰ সপােনে কাৰােবাক আনি দিয়ে। কবিয়েও কুঁৱলীৰ মাজেৰে দাৱনীজাকৰ মাজতে দূৰৈৰ পৰা চাব বিচাৰে প্রিয়তমা সেউতীক। কিন্তু আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে বাট ভেটি ঢাকি ৰখাত একো নেদেখিলে। এয়া যেন কবিৰ নিৰ্ভাজ প্ৰেমৰ মাজত থিয় দিয়া এক বাধাৰ প্ৰাচীৰহে।
কেশৱ মহন্ত কবিতা
অর্থ লিখা :
তৰা-জৰী →তৰা গছৰ জৰী।
মােক তােল আঘােণ’→পকা ধানেৰে পৰিপূৰ্ণ হােৱা আঘােণক বুজাইছে।
উৰুলি→শুভ কার্যত তিৰােতাসকলে কৰা ধ্বনি বিশেষ।
ৰাগি→নিচা, মাদকতা। কেচ্ কেচ্কা→কাচিৰে ধান কাটোতে হােৱা শব্দ।
বিৰিঙা→অলপকৈ নিগৰি ওলােৱা।
পতা- সােণ→সােণাৰীয়ে পিটি পাতল কৰা সােণ।
ডাঙৰি →ধানৰ সৰু সৰু মুঠি একেলগ কৰি বন্ধা ডাঙৰ মুঠা।
প্রঃ আঘোণৰ কুঁৱলীয়ে কবিক কিদৰে আমনি কৰিছে বুজাই লিখা?
উঃ কবিয়ে আঘােণৰ কুঁৱলী নামৰ কবিতাটিত এহাতে আঘােণৰ পথাৰৰ সােণােৱালী দৃশ্যৰে মন পৰশা চিত্র অংকন কৰিছে। আনহাতে কুঁৱলীয়ে বাট ভেটি আমনি কৰি কবিৰ অন্তৰৰ বিষাদবােধৰ ছবিও ফুটাই তুলিছে। আঘােণৰ পথাৰখনৰ লগত কবিৰ আশা-ভৰসা, প্রেম-বিৰহ লুকাই আছে। পথাৰত ধান দাই থকা দাৱনী জাকৰ মাজতে তেওঁৰ প্রিয়তমা সেউতীও আছে বুলি তাইৰ মুখখন চাবলৈ কবিৰ যে কিমান হেঁপাহ। দূৰৰ পৰাই কবিয়ে সেউতীক চাবলৈ চেষ্টা কৰিছে। আকাশেৰে উৰি যােৱা বন- হাঁহজাকৰ দৰে কবিৰ মনাে সেউতীৰ কাষলৈ উৰি যাব খােজে। কিন্তু তাতে কুঁৱলীয়ে বাধা দিছে। হঠাতে কুঁৱলীয়ে আহি কবিক বাধা দি বাট ভেটি ধৰিলে। তেওঁ চকুৰে একো নমনা হৈ সেউতীক নেদেখিলে লগে লগে কবিৰ মনলৈ বিষাদ আহিল। এইদৰে আঘােণৰ কুঁৱলীত ধাননি লুকালে আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে দাৱনী ঢাকিলে, আঘােণৰ কুঁৱলীতে সেউতী হেৰালে, ডাঙৰি বান্ধিম বুলি তৰাজৰী তােলাতে থাকিল…।
প্রঃ আঘােণৰ কুঁৱলী কবিতাটোৰ মূলভাৱ লিখা?
মূলভাৱঃ ‘আঘােণৰ কুঁৱলী’ নামৰ কবিতাটিৰ মাজেদি কবি কেশৱ মহন্তদেৱে সােণবৰণীয়া আঘােণৰ এখনি বর্ণময় ছবি ফুটাই তুলিছে। আঘােণ মাহ কৃষিজীৱী গাঁৱলীয়া মানুহৰ সপােনৰ মাহ। কম বয়সীয়া গাভৰুহঁতে আঘােণৰ পথাৰত লিহিৰী আঙুলিৰে কাচি ধৰি ধানদোৱা কামত মগ্ন হয়। তলমূৰ কৈ থকা গাভৰুহঁতৰ খােপাবন্ধা মূৰবােৰ কুঁৱলীৰ আৱৰণে ঢাকি পেলায়। কবিয়ে আশা কৰিছিল সেই দৃশ্য উপভােগ কৰিবলৈ। কিন্তু কুঁৱলীৰ মায়াজালে তাত অন্তৰায়ৰ সৃষ্টি কৰিছে। পাতলীয়া কথাৰে হাঁহি-ধেমালী কৰি ধান দাই থকা দাৱনীখিনিৰ মাজতে কবিৰ ভাল লগা ছােৱালীজনী সেউতীও আছে নেকি তাক চাবলৈ কবিৰ অন্তৰত হাবিয়াস জাগিছে। কিন্তু কুঁৱলীৰ আচ্ছাদনে সেই দৃশ্য উপভােগ কৰাত বিধিপথালি দিছে। তামােলৰ পিকেৰে ওঁঠ ৰঙা কৰি খিল-খিল হাঁহিৰে পথাৰ মুখৰিত কৰা, ডালিম গুটীয়া দাঁতেৰে কিশােৰী গাভৰুসকলক এবাৰ চাবলৈ কবিৰ মনত জাগি উঠা হেপাহ খিনিত আঘােণৰ কুঁৱলীয়ে আউল লগাইছে। ‘আঘােণ’ মানেই যেন ব্যস্ততা আৰু সৌন্দর্যৰ এক মধুৰ সমাহাৰ। এফালে দাৱনীহঁতৰ ধান কটাৰ ব্যস্ততা আনফালে আকাশেদি জাকি মাৰি উৰি যােৱা বনৰীয়া হাঁহৰ নীড়মুখি, যাত্ৰাৰ নয়নাভিৰাম দৃশ্য।
প্রঃ আঘােণৰ আকাশত কিহৰ ৰাগি আছে?
উ: আঘােণৰ আকাশত প্ৰেমৰ ৰাগি আছে। কবিৰ মতে আঘােণৰ সােণােৱালী পথাৰত ডেকা-গাভৰুৰ প্ৰেমৰ উদয় হব পাৰে। কিয়নাে প্রেম হৈছে মানুহৰ চিৰন্তন অনুভূতি। সেয়েহে যিকোনাে পৰিৱেশৰ মাজতাে প্রেমৰ অনুভূতিয়ে ক্রিয়া কৰিব পাৰে। আঘােণমহীয়া পথাৰত আকাশেদি উৰি যােৱা বন-হাঁহৰ জাকবােৰ দেখিলেই ডেকা-গাভৰুৰ মনত প্ৰেমৰ ৰাগি লাগি প্রিয়জনক বিচাৰি উৰা মাৰে বুলি কবিয়ে কৈছে।