সময় Class 9 Question Answer (সম্পূৰ্ণ প্ৰশ্নোত্তৰ) নৱম শ্ৰেণীৰ

সময় Class 9 Assamese Chapter 7

পাঠটোৰ সাৰাংশ

“সময়” শীৰ্ষক পাঠটোত লেখক নীলমণি ফুকনে (জ্যেষ্ঠ) সময়ৰ গুৰুত্ব, গতিশীলতা আৰু মানৱ জীৱনত ইয়াৰ প্ৰভাৱৰ বিষয়ে গভীৰভাৱে আলোচনা কৰিছে। তেওঁ সময়ক নৈৰ সোঁতৰ লগত তুলনা কৰিছে, যি নিৰন্তৰ বৈ থাকে কিন্তু যাক চকুৰে দেখা নাযায়, কেৱল কাৰ্যক্ষেত্ৰতহে তাৰ গম পোৱা যায়।

লেখকে সময়ৰ বিভিন্ন ভাগ, যেনে— যুগ, কল্প, শতাব্দী, ঋতু, বছৰ, মাহ, দিন-ৰাতি আদিৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। তেওঁ দেখুৱাইছে যে মানুহে কেনেকৈ প্ৰকৃতিৰ বিভিন্ন পৰিঘটনা, যেনে— চন্দ্ৰ-সূৰ্যৰ গতি, ঋতু পৰিৱৰ্তন, জীৱ-জন্তুৰ আচৰণ আদিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সময় নিৰূপণ কৰিছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, বেলিফুলৰ গতি চাই দিনৰ সময় জনা, কুকুৰাৰ ডাকত ৰাতিপুৱা হোৱা বুলি জনা আদি প্ৰাচীন পদ্ধতিৰ কথা কোৱা হৈছে।

পাঠটোৰ মূল বক্তব্য হ’ল— সময় অমূল্য। সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰিব জানিলেহে জীৱনত উন্নতি কৰিব পাৰি। কৰ্মৰ মাজেদিহে সময়ৰ প্ৰকৃত মূল্যায়ন হয়। কৰ্মহীন মানুহৰ বাবে সময় নাযায়-নুপুৱায়, কিন্তু কৰ্মী লোকৰ বাবে সময় চকুৰ পচাৰতে শেষ হয়। লেখকে সময়ৰ টিকনিডাল আগফালে থকা বুলি এক কাল্পনিক উপমাৰে বুজাইছে যে সময়ক ধৰি ৰাখিবলৈ হ’লে সদায় সময়তকৈ আগবাঢ়ি থাকিব লাগে, নহ’লে ই পিছলি যায়।

শেষত, লেখকে কৈছে যে সময়ৰ জোখ ঘড়ীৰ কাঁইটাৰে নহয়, কামেৰেহে হয়। জীৱনত শৃংখলাবদ্ধভাৱে কাম কৰিলেহে সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ হয় আৰু তাৰ ফলত ব্যক্তি, সমাজ আৰু ৰাষ্ট্ৰ সকলোৰে উন্নতি হয়। সময়ৰ অপব্যৱহাৰ কৰিলে সকলো ধ্বংস হৈ যায়।

গুৰুত্বপূৰ্ণ শব্দাৰ্থ

পাঠভিত্তিক প্ৰশ্নাৱলী

ভাব-বিষয়ক

১। চমু উত্তৰ দিয়া :
(ক) সময়ক কিহৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি?
উত্তৰ: সময়ক নৈৰ সোঁতৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি।

(খ) কিহৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সময় ভাগ কৰা হয়?
উত্তৰ: কাৰ্যক্ৰমৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সময় ভাগ কৰা হয়।

(গ) সময়ৰ ডাঙৰ ভাগবোৰ কি কি?
উত্তৰ: সময়ৰ ডাঙৰ ভাগবোৰ হ’ল— যুগ, কল্প, শতাব্দী।

(ঘ) সময়ৰ দণ্ড, পল, অনুপলক কি বোলা হয়?
উত্তৰ: সময়ৰ দণ্ড, পল, অনুপলক তাৰ ভগ্নাংশ বোলা হয়।

(ঙ) সময় কি গতিত ঘূৰে?
উত্তৰ: সময় বৃত্তাকাৰ গতিত ঘূৰে।

২। তাৎপৰ্য ব্যাখ্যা কৰা :
(ক) এলেহুৱাৰ দিন নাযায় নুপুৱায়।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ তাৎপৰ্য হ’ল যে যিসকল লোকে কোনো কাম নকৰাকৈ এলেহুৱাভাৱে সময় কটায়, তেওঁলোকৰ বাবে সময় অতি দীঘলীয়া যেন লাগে। কামত ব্যস্ত নাথাকিলে সময় পাৰ কৰাটো কঠিন হৈ পৰে, সেয়েহে তেওঁলোকৰ দিনটো নাযায়-নুপুৱায় যেন অনুভৱ হয়।

(খ) মানুহৰ এক কল্পই ব্ৰহ্মাৰ এদিন।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ জৰিয়তে মানুহৰ সময় আৰু ব্ৰহ্মাৰ সময়ৰ মাজত থকা বিশাল পাৰ্থক্যক বুজোৱা হৈছে। হিন্দু শাস্ত্ৰ অনুসৰি, মানুহৰ এক কল্প বা হাজাৰ হাজাৰ যুগ মিলি ব্ৰহ্মাৰ মাত্ৰ এদিন আৰু এৰাতি হয়। ইয়াৰ দ্বাৰা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিশালতা আৰু সময়ৰ অনন্ত গতিৰ তুলনাত মানৱ জীৱন যে অতি ক্ষণস্থায়ী, তাকেই বুজোৱা হৈছে।

(গ) কৰ্মৰ মাজেদি সময়ৰ গতি ধৰিব পাৰি।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ তাৎপৰ্য হ’ল যে সময়ৰ প্ৰকৃত মূল্য আৰু গতি কেৱল কামৰ মাজেদিহে উপলব্ধি কৰিব পাৰি। যি ব্যক্তি কামত ব্যস্ত থাকে, তেওঁৰ বাবে সময় অতি সোনকালে পাৰ হৈ যায় আৰু তেওঁ সময়ৰ প্ৰতিটো পলৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। কৰ্মই সময়ক অৰ্থপূৰ্ণ কৰি তোলে।

৩। পাঠটিৰ লেখকৰ সাহিত্যৰাজিৰ পৰিচয় দিয়া।
উত্তৰ: নীলমণি ফুকন (জ্যেষ্ঠ) অসমীয়া সাহিত্য জগতৰ এগৰাকী বিশিষ্ট সাহিত্যিক। তেওঁৰ সাহিত্যৰাজিৰ ভিতৰত ‘সাহিত্য-কলা’, ‘চিন্তামণি’, ‘জ্যোতিকণা’, ‘মানসী’, ‘সন্ধানী’ আদি উল্লেখযোগ্য। তেওঁ ‘আলোচনী’ আৰু ‘ন-জোন’ নামৰ কাকতৰ সম্পাদনাও কৰিছিল। তেওঁ অসম সাহিত্য সভাৰ শিৱসাগৰ অধিৱেশনৰ সভাপতি আছিল।

৪। চাৰিটা-পাঁচোটা বাক্যত উত্তৰ দিয়া :
(ক) প্ৰাকৃতিক জগত বুলিলে কাক বুজায়?
উত্তৰ: প্ৰাকৃতিক জগত বুলিলে আমাৰ চৌপাশৰ পৰিৱেশত থকা সকলো প্ৰাকৃতিক উপাদান, যেনে— গছ-গছনি, জীৱ-জন্তু, নৈ-সাগৰ, চন্দ্ৰ-সূৰ্য, ঋতু আদি সকলোকে সামগ্ৰিকভাৱে বুজায়। মানুহে এই প্ৰাকৃতিক জগতৰ পৰিৱৰ্তনসমূহ লক্ষ্য কৰিয়েই প্ৰাচীন কালত সময় নিৰূপণ কৰিছিল।

(খ) কোনো ঘটনাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কিদৰে সময় ভাগ কৰিব পাৰি?
উত্তৰ: কোনো বিশেষ স্মৰণীয় ঘটনা বা ব্যক্তিৰ কাৰ্যকলাপক ভিত্তি কৰি সময়ৰ ভাগ কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে, কোনো প্ৰতাপী ৰজাৰ ৰাজত্ব আৰম্ভ হোৱা দিনৰ পৰা ‘সংবৎ’, শক ৰজাৰ সময়ৰ পৰা ‘শকাব্দ’, যীশুখ্ৰীষ্টৰ জন্মৰ পৰা ‘খ্ৰীষ্টাব্দ’, হজৰত মহম্মদৰ যাত্ৰাৰ পৰা ‘হিজৰি’ আৰু শংকৰদেৱৰ জন্মৰ পৰা ‘শংকৰাব্দ’ আদি সময় গণনাৰ আৰম্ভণি হৈছিল।

(গ) লক্ষণাক্ৰান্ত মানে কি?
উত্তৰ: লক্ষণাক্ৰান্ত মানে হ’ল বিশেষ বিশেষ লক্ষণেৰে চিহ্নিত। পাঠটোত কোৱা হৈছে যে সময়ৰ বিভিন্ন ভাগ, যেনে— সত্য, ত্ৰেতা, দ্বাপৰ, কলি আদি যুগবোৰ নিজা নিজা লক্ষণেৰে চিহ্নিত, অৰ্থাৎ প্ৰতিটো যুগৰে কিছুমান বিশেষ বৈশিষ্ট্য আছে।

(ঘ) বিজ্ঞানৰ আৱিষ্কাৰৰ আগতে মানুহে কিহৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সময় সম্পৰ্কে অৱগত হৈছিল?
উত্তৰ: বিজ্ঞানৰ আৱিষ্কাৰৰ আগতে মানুহে প্ৰাকৃতিক জগতৰ বিভিন্ন পৰিঘটনাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সময় সম্পৰ্কে অৱগত হৈছিল। যেনে— চন্দ্ৰ-সূৰ্যৰ গতি, ঋতু পৰিৱৰ্তন, জীৱ-জন্তুৰ আচৰণ (কেঁকোৰা গাঁতত সোমোৱা, কুলি-কেতেকীয়ে মতা), গছ-গছনিৰ পৰিৱৰ্তন (কঁঠালৰ মুচি ওলোৱা, ধান পকা) আদি চাই সময় নিৰূপণ কৰিছিল।

৫। তলৰ প্ৰশ্নকেইটাৰ অন্তর্নিহিত ভাব বিশ্লেষণ কৰা :
(ক) সময়ৰ এই ভাগবিলাক বিশেষ বিশেষ লক্ষণাক্রান্ত।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ অৰ্থ হ’ল যে সময়ৰ প্ৰতিটো ভাগ, যেনে— যুগ, কল্প, শতাব্দী আদিৰ কিছুমান নিজস্ব বৈশিষ্ট্য বা লক্ষণ থাকে। উদাহৰণস্বৰূপে, হিন্দু শাস্ত্ৰ মতে সত্য, ত্ৰেতা, দ্বাপৰ আৰু কলি— এই চাৰিওটা যুগৰ লক্ষণ বেলেগ বেলেগ। এই লক্ষণবোৰৰ জৰিয়তে এটা যুগক আনটোৰ পৰা পৃথক কৰিব পাৰি।

(খ) সময়ৰ টিকনিডাল হেনো আগফালে।
উত্তৰ: ই এটা কাল্পনিক অথচ তাৎপৰ্যপূৰ্ণ উক্তি। সাধাৰণতে মানুহৰ টিকনি পিছফালে থাকে, কিন্তু সময়ৰ টিকনি আগফালে থকা বুলি কৈ লেখকে বুজাব বিচাৰিছে যে সময়ক ধৰি ৰাখিবলৈ হ’লে সদায় সময়তকৈ আগবাঢ়ি থাকিব লাগিব। সময়ক পিছফালৰ পৰা ধৰাৰ কোনো উপায় নাই, কাৰণ ই এবাৰ গ’লে আৰু ঘূৰি নাহে।

(গ) সময়ৰ জোখ কামতহে, ঘড়ীৰ কাঁইটকেইডালত নাই।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ অৰ্থ হ’ল যে সময়ৰ প্ৰকৃত মূল্যায়ন কেৱল ঘড়ীৰ কাঁইটা চাই কৰিব নোৱাৰি, বৰঞ্চ কামৰ জৰিয়তেহে কৰা উচিত। এজন কৰ্মহীন মানুহৰ বাবে সময় দীঘলীয়া আৰু অৰ্থহীন, কিন্তু এজন কৰ্মী মানুহৰ বাবে সময় অতি মূল্যবান আৰু তেওঁ প্ৰতিটো পলৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰে। গতিকে, কিমান কাম কৰা হ’ল, তাৰ ওপৰতহে সময়ৰ যথাৰ্থ জোখ নিৰ্ভৰ কৰে।

(ঘ) সময় অমূল্য ধন বোলা কথাষাৰ সঁচা।
উত্তৰ: এই কথাষাৰ সম্পূৰ্ণ সঁচা। কাৰণ ধন হেৰালে পুনৰ ঘটিব পাৰি, কিন্তু হেৰুৱা সময় কেতিয়াও ঘূৰাই আনিব নোৱাৰি। সময়ৰ প্ৰতিটো পল অতি মূল্যবান। এজন ধনকুবেৰে এক মিনিটত হাজাৰ টকা উপাৰ্জন কৰিব পাৰে, যিটো এজন সাধাৰণ মানুহে গোটেই জীৱনতো নেদেখিব পাৰে। গতিকে, সময়ক সঠিকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰিলে ই ধনতকৈয়ো অধিক মূল্যৱান হৈ পৰে।

৬। ‘প্ৰাকৃতিক জগতৰ গতি-বিধি লক্ষ্য কৰিও সময় নিৰূপণ কৰা হয়’— প্ৰাকৃতিক জগতৰ গতি-বিধিবোৰ কি কি? কেনেকৈ এই গতি-বিধিৰ দ্বাৰা সময় নিৰ্ণয় কৰিব পাৰি?
উত্তৰ: প্ৰাকৃতিক জগতৰ গতি-বিধিবোৰ হ’ল—

• ঋতু পৰিৱৰ্তন: গছত কুঁহিপাত ওলালে বসন্ত, ধান পকিলে শৰৎ আদি ঋতুৰ আগমনৰ উমান পোৱা যায়।
• জীৱ-জন্তুৰ আচৰণ: কুলি-কেতেকীৰ মাতত বসন্ত, কেঁকোৰা গাঁতত সোমালে বা শামুকে পথাৰত দেখা দিলে বাৰিষাৰ আগজাননী পোৱা যায়। শিয়ালৰ হোৱাই প্ৰহৰৰ সংকেত দিয়ে।
• চন্দ্ৰ-সূৰ্যৰ গতি: বেলিফুলৰ গতি চাই দিনৰ সময় আৰু নিজৰ ছাঁৰ দৈৰ্ঘ্য চাই সময়ৰ হিচাপ কৰা হৈছিল।
  এইদৰে, প্ৰকৃতিৰ বিভিন্ন পৰিৱৰ্তনক সূক্ষ্মভাৱে নিৰীক্ষণ কৰি মানুহে সময়ৰ হিচাপ ৰাখিছিল।

৭। ‘নিয়মানুৱৰ্তিতা আৰু সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ’ — ইয়াকে বিষয় হিচাপে লৈ এটি টোকা যুগুত কৰা।
উত্তৰ: নিয়মানুৱৰ্তিতা আৰু সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ এটা মুদ্ৰাৰ ইপিঠি-সিপিঠি। যি ব্যক্তি নিয়মানুৱৰ্তী, তেওঁ সময়ৰ মূল্য বুজি পায় আৰু ইয়াৰ সঠিক ব্যৱহাৰ কৰে। জীৱনত সফলতা লাভ কৰিবলৈ এই দুয়োটা গুণ অপৰিহাৰ্য।
সময় কাৰো বাবে ৰৈ নাথাকে। যিয়ে সময়ৰ লগত খোজ মিলাই চলিব পাৰে, তেওঁৱেই উন্নতিৰ শিখৰত আৰোহণ কৰে। সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ মানে হ’ল প্ৰতিটো কাম সময়মতে আৰু শৃংখলাবদ্ধভাৱে কৰা। ৰেলগাড়ীৰ সময় তালিকাৰ দৰে যদি আমি আমাৰ দৈনন্দিন কামবোৰ শৃংখলাবদ্ধভাৱে কৰোঁ, তেন্তে আমি কম সময়তে বহু কাম কৰিব পাৰিম।
           যিসকলে সময়ৰ মূল্য নুবুজে, তেওঁলোকে জীৱনত কেতিয়াও সফল হ’ব নোৱাৰে। ‘আজিৰ কাম কাইলৈ কৰিম’ বুলি ভবা লোকসকল সদায় পিছ পৰি ৰয়। আনহাতে, মহাত্মা গান্ধীৰ দৰে মহান ব্যক্তিসকলে সময়ৰ প্ৰতিটো পলৰ সঠিক ব্যৱহাৰ কৰিছিল বাবেই তেওঁলোকে জীৱনত ইমানবোৰ মহৎ কাম কৰিব পাৰিছিল।
গতিকে, ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে শৈশৱৰ পৰাই নিয়মানুৱৰ্তী হ’বলৈ আৰু সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ শিকা উচিত, কাৰণ ইয়েই তেওঁলোকক ভৱিষ্যতে এজন সফল নাগৰিক হিচাপে গঢ়ি তুলিব।

Class 9 Assamese Chapter 7

ভাষা-বিষয়ক

৮। ভাব সম্প্ৰসাৰণ কৰা :
(ক) আইৰো বাৰ্তা গংগাৰো যাত্ৰা।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ অৰ্থ হ’ল একেটা কামতে দুটা উদ্দেশ্য সাধন কৰা। যেতিয়া কোনোবাই এটা কাম কৰিবলৈ গৈ তাৰ লগত আন এটা কামো সম্পাদন কৰি আহে, তেতিয়া এই যোজনা ব্যৱহাৰ কৰা হয়।

(খ) ৰাইজে নখ জোকাৰিলে নৈ বয়।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ অৰ্থ হ’ল একতাই বল। ৰাইজে বা বহু লোকে একগোট হৈ কোনো কাম কৰিবলৈ আগবাঢ়িলে অসম্ভৱ যেন লগা কামো সম্ভৱ হৈ উঠে।

(গ) সময়ৰ শৰ মাৰিব নাজানিলে শৰ পহুৰ মঙহ খাবলৈ আশা কৰা মিছা।
উত্তৰ: এই কথাষাৰৰ অৰ্থ হ’ল যে সঠিক সময়ত সঠিক কাম কৰিব নাজানিলে সফলতাৰ আশা কৰা বৃথা। যিদৰে শৰ পহুৰ দৰে তীব্ৰবেগী জন্তু চিকাৰ কৰিবলৈ সঠিক সময়ত শৰ মাৰিব লাগে, ঠিক তেনেদৰে জীৱনত সফলতা লাভ কৰিবলৈ হ’লেও সুযোগৰ সঠিক ব্যৱহাৰ কৰিব জানিব লাগিব।

৯। সন্ধি ভাঙা :

• শকাব্দ: শক + অব্দ
• খ্ৰীষ্টাব্দ: খ্ৰীষ্ট + অব্দ
• শংকৰাব্দ: শংকৰ + অব্দ
• চৈতন্যাব্দ: চৈতন্য + অব্দ
• লক্ষণাক্ৰান্ত: লক্ষণ + আক্ৰান্ত
• কল্পান্তৰ: কল্প + অন্তৰ
• কৰায়ত্ত: কৰ + আয়ত্ত
• মনস্তাপ: মনঃ + তাপ

১০। পাঠটিত থকা কেইটামান যুৰীয়া শব্দ ব্যৱহাৰ কৰি বাক্য সাজা।

• দিন-ৰাতি: তেওঁ দিন-ৰাতি একাকাৰ কৰি পৰীক্ষাৰ বাবে পঢ়িছে।
• যুদ্ধ-বিগ্ৰহ: যুদ্ধ-বিগ্ৰহই দেশৰ কেৱল ক্ষতিহে কৰে।
• খাই-বৈ: তেওঁলোকৰ ঘৰত আমি আজি খাই-বৈ আহিলোঁ।
• সুখে-সন্তোষে: গাঁৱৰ মানুহবোৰ সুখে-সন্তোষে বাস কৰিছিল।

১১। সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰি তুমি কেনেদৰে উপকৃত হৈছা- ইয়াকে জনাই তুমি তোমাৰ আইতাৰালৈ এখন চিঠি লিখা।
উত্তৰ:
(স্থান)
(তাৰিখ)
শ্ৰদ্ধাৰ আইতা,
মোৰ সেৱা গ্ৰহণ কৰিবা। আশা কৰোঁ তোমাৰ স্বাস্থ্য ভালে আছে। মইও ইয়াত ভালে আছোঁ।
আইতা, তুমি মোক সদায় কৈছিলা যে সময়ৰ কাম সময়ত কৰিব লাগে। তোমাৰ সেই কথাষাৰ মই আখৰে আখৰে পালন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ। আজিকালি মই সদায় ৰাতিপুৱা সোনকালে উঠোঁ আৰু পঢ়া-শুনা কৰোঁ। স্কুলৰ পৰা আহি খেলি-ধেমালি কৰি উঠি সন্ধিয়া পঢ়া টেবুলত বহোঁ। এইদৰে এটা ৰুটিন বনাই লোৱাৰ বাবে মোৰ সকলো কাম সময়মতে হৈ যায় আৰু মই পঢ়া-শুনাৰ লগতে খেলা-ধূলাৰ বাবেও যথেষ্ট সময় পাওঁ।
সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰাৰ বাবে এইবাৰ পৰীক্ষাত মোৰ ফলাফল আগতকৈ বহু ভাল হৈছে। এই সকলোবোৰ তোমাৰ শিক্ষাৰ বাবেই সম্ভৱ হৈছে। তাৰ বাবে তোমাক বহুত বহুত ধন্যবাদ।
আশা কৰোঁ সোনকালেই তোমাক লগ পাম। মোৰ মৰম ল’বা।
ইতি,
তোমাৰ মৰমৰ নাতি/নাতিনী
(তোমাৰ নাম)